Het beste aanbod, online en off-market.
Neem nu contact op +33770186203 (ook WhatsApp ) of gebruik ons persoonlijke zoekformulier

Agressief in Frankrijk deel twee: Les Miserables.

Door in Blog met 0 Comments

Mensen reageren nogal heftig via mail en blogs op het stukje waarin ik stel dat je in Frankrijk maar beter niet agressief kunt zijn tegen ambtenaren omdat er een fikse celstraf en geldboete op staat. Statistieken over vermoorde politiemensen in Marseille en de criminaliteit vliegen mij om de oren, dankuwel, ik ken zo ook, maar ik heb er geen last van omdat ik het uit de weg ga en kan gaan. Dat bedoelde ik te zeggen; dat je in Frankrijk de ruimte hebt om de donkere parkeergarages, het gajes bij de stations en de zakkenrollers tijdens Carnaval te ontvluchten. Gewoon 10 minuten meer het achterland in en je bent weer in het Paradijs. Natuurlijk heb ik ook wel mijn ‘eerst 10 seconden ademhalen momenten’; zo had ik onlangs een brief gekregen van het lokale ziekenfonds dat de Franse vertaling van mijn Nederlandse geboortebewijs niet was geaccepteerd. De vertaalster beledigd, zij werkte immers voor het Hof van Toulouse. Nadat ik had uitgelegd aan het nufje bij het ziekenfonds dat de vertaalster misschien niet in het zelfde departement als zij werkzaam was, maar dat Toulouse toch echt bij Frankrijk hoorde, werd de vertaling minzaam van een stempel voorzien. Drie weken later kreeg ik weer een briefje. Dat ze mijn kopie identiteitsbewijs nog niet hadden. Ik wist zeker dat ik dat erbij had gedaan, maar om ze een plezier te doen als tegenhanger voor hun pesterijtjes ging ik maar weer eens langs met mijn paspoort. ‘Alstublieft’ zei ik vriendelijk ndat ik 20 minuten in de rij had gestaan. De man die zo in ‘Obese’ kon meedoen bromde dat hij een kopie nodig had en niet mijn paspoort. ‘Heeft u dan geen kopieer apparaat? vroeg ik vriendelijk, want oh, ik kan zo vriendelijk zijn. Hij wees op een verfomfaaid papiertje aan de wand waarop stond ‘Wij maken geen fotokopieën.’ en hij mompelde iets dat het kopieer apparaat in de supermarkt stond. Prima, voor 10 cent had ik een leuke wandeling in de zon en een kopie dat inmiddels met drie nietjes aan mijn dossier is bevestigd. Met een hartelijk ‘dankuwel voor uw medewerking en ooievaar’ verliet ik het gebouw met al die treurige ambtenaren. Ambtenaren in Frankrijk, waar dan ook hebben de macht en dan kan je maar 1 ding doen’: je hoofd buigen oftewel ‘baisse la tête. In de film Les Miserables (die moet je zien) wordt dit prachtig vertolkt en er is sinds die tijd niet veel veranderd. Wie de macht heeft bepaalt, en wie lager staat, moet gewoon zijn mond houden en het spel meespelen, ook in 2013.

Share This