Azur nieuws: Het lapzwansen leger, de rode loper en trillende ramen.
In Frankrijk staat men graag op de barricaden; vooral als het lekker weer is natuurlijk. Statistieken wijzen uit dat het voorjaar en de periode net voor de zomervakantie de meest geliefde momenten zijn om de boel plat te leggen met een staking. En deze weken wordt het steeds heviger omdat het onderwerp dit jaar van groot belang is voor de Nationale (on)rust of zo u wilt, onlust. De nieuwe Arbeidswet is er ineens doorheen gedrukt en dat terwijl iedereen tegen was. Niet dat de regering had verwacht dat werknemers en vakbonden zouden instemmen met een wet die hun sociale zekerheden ineens op het spel zet.
Nu is het zo, dat als je bij een bedrijf in Frankrijk werkt en je hebt een vast contract, de baas je niet zo maar kan ontslaan. Je kan in hoger beroep gaan maar ondertussen moet hij je doorbetalen. In sommige gevallen betaalt een baas het salaris door voor een periode die gelijk is aan het aantal dienstjaren. De simpelste oplossing is dan om iemand, hoe gedemotiveerd of slecht presterend ook, gewoon in dienst te houden. Ik ken genoeg van dat soort mensen, op best belangrijke posities die alleen om die reden mogen blijven zitten. Letterlijk.
De nieuwe Arbeidswet maakt het voor een baas makkelijker om van dat soort lapzwansen af te komen. U herkent die werklustige mensen wel; veel zuchten, krom lopend, nooit te bereiken via telefoon of mail, maar vooral klagen dat ze het zo druk hebben. Inderdaad, u komt ze bijna overal tegen. Frankrijk heeft een ongekend groot arsenaal van dit soort niet te motiveren lapzwansen die allemaal lid zijn van een vakbond.
Nu de Arbeidswet er door is (tenminste…) toont men ineens een ongekende werklust en daadkracht. Het lapzwansen leger is rechtop gaan staan en legt heel slim het hele land plat. Blokkades bij olieopslagplaatsen hebben veel effect; wie een tank diesel of benzine wil hebben, staat lang in de rij. Het is een kwestie van buigen of breken voor de regering; geeft men toe, dan blijft alles bij het oude en sukkelt Frankrijk verder weg. En blijft de Wet van kracht, dan houden de stakingen nog wel even aan; de energiecentrales gaan ‘on hold’ en ligt het hele openbaar vervoer plat. Het wordt het in ieder geval een stuk rustiger op de weg. Voor de inwoners in de Alpes Maritimes valt het erg mee, wij kunnen altijd gewoon gaan tanken in Monaco of Italië. Of gewoon aan het strand gaan liggen met een biertje.
Ondertussen worden we door Hollande opgeroepen om vooral geen extra brandstof te tanken anders dan normaal en stuurt de regering eigen tankwagens om de benzinestations te bevoorraden uit de nationale brandstof reserves. Het is een gekke tijd, en dat met EURO 2016 voor de deur. Het volk mort, komt in opstand en staat op. Misschien verbeeld ik het mij, toch hoor ik dit lied steeds in mijn hoofd.
En zo gebeurt er altijd wel wat in Frankrijk, leuk he! Gelukkig is er niets mis gegaan bij het Filmfestival in Cannes Cote Azur; daar was het als vanouds kijken en bekeken worden voor fans en filmsterren. Als u wilt weten hoe het eigenlijk voelt om op die rode loper te staan; kijk/beweeg dan met uw muis rond op het onderstaande Round Me beeld.
Roundme is leuk om foto’s te maken om u heen, maar niet alles om ons heen is met een camera te vangen. Weet u nog dat in Carros een verbod werd afgekondigd voor het roken van de Arabische waterpijp op publieke plaatsen? De ‘mannen’ met jurken zijn nu net zo boos als hun broeders in Ede; er zijn inmiddels vier auto’s in vlammen op gegaan als protest tegen de inperking van hun vrijheden. Natuurlijk werden deze auto’s aangestoken in een gebied waar geen CCTV camera’s hingen.
Nog meer Azur nieuws
Langs de grens met Italië hangen deze camera’s wel en zo kon men een groepje vluchtelingen ‘spotten’ die via de tunnel bij Menton via Ventimiglia Frankrijk probeerde binnen te komen. De lokale gendarmerie zette hen weer netjes terug in Italië. Misschien waren ze wel op weg naar een feestje in de bossen bij Salles-sur-Verdon.
Ook dan waren ze opgepakt, net als alle andere bezoekers van een illegaal housefeest. Meer dan vijftienhonderd mensen gingen hier heerlijk uit hun dak, totdat het geluid werd stilgelegd en het feestje abrupt ten einde kwam. Jaja, de boswachter houdt niet van harde muziek in de bossen; dan moet je toch minstens Coldplay heten. Zij gaven een show in Nikaya in Nice en de ramen trilden in de wijde omgeving tot aan Colle sur Loup. Gaan we daarover klagen? Gaan we staken? Steken we de auto van de buurman in de brand. Natuurlijk niet; het is leven en laten leven aan de Cote Azur, al heeft niet iedereen dat door. Of om met de woorden van Coldplay (Don’t Panic, 1999) te spreken:
Bones, sinking like stones,
All that we fought for,
Homes, places we’ve grown,
All of us are done for.
And we live in a beautiful world,
Yeah we do, yeah we do,
We live in a beautiful world.
Voor de studenten van de International School in Nice Cote Azur is het leven in ieder geval mooier dan mooi; zij slaagden allen voor hun diploma. Nu nog een baan zoeken, bij voorkeur met een Arbeidswet die veel sociale zekerheden geeft. Morgen vieren we een zonnige Moederdag in Frankrijk, zijn de brandstoftanks én de champagnekoelers goed gevuld op het circuit van Monaco en wensen wij Max Verstappen heel veel succes. En u een fijn weekend!
Ab en Jo
//
