Alleen de titel al doet vermoeden dat dit een positief verhaal gaat worden. En dat klopt ook. Want ondanks alle ellende in Parijs, gaat het leven gewoon door, al is de impact groter dan we konden vermoeden. Schoolreisjes zijn allemaal geannuleerd omdat de noodtoestand met drie maanden is verlengd. We kunnen heel boos worden op iedere man met baard in jurk, maar het is even niet anders. De sfeer is wel minder tolerant geworden; de Fransen kijken wat vaker weg en hopen dat er een moskee minder open gaat. Burgemeesters winnen nu al stemmen door varkensvlees op school te verplichten of een bouw vergunning voor een moskee in te trekken. Op de lagere scholen heeft men het Volkslied weer uit de kast gehaald dat iedere week moet worden gezongen. Dat aanwakkeren van het patriottisme geeft ons het gevoel dat we met z’n allen in Les Miserables spelen, met een vijand die op de loer ligt om toe te slaan.

Hoe ziet dat er dan uit in het dagelijkse leven in Zuid Frankrijk? Eeerlijk gezegd merken we er niets van; alleen bij overheidsgebouwen staan rode baretten met geweren paraat. Maar als er echt iets is, dan zie je hoe snel men kan handelen. Wij hoorden afgelopen week onder onze tuin, diep in de vallei rare stemmen en geluiden. De fluisterende stemmen leken dichterbij te komen. Onze meiden hingen al in de gordijnen en ik stond met een honkbalknuppel klaar om sukkels die tegen de berg opklimmen zonder pardon naar beneden te slaan. Juul en Jo waren slimmer, die belden meteen met de lokale gendarmerie. Meestal komen die pas na een uur kijken, met z’n tweetjes. Maar dit keer stonden er na tien minuten vier zwaarbewapende mannen in onze huiskamer die zonder pardon de tuin inliepen en zich met zaklamp en al in de afgrond lieten glijden. Een veilig gevoel, dat wel. Het advies was ‘als je wat geks hoort, blijf binnen en bel ons, we zijn extra alert.’ Er werd overigens niemand aangetroffen.

Er is zelfs een apart alarmnummer voor moslimgevaar; ziet u iemand zwaaien met een geweer, staat er een auto met Belgisch nummerbord in uw straat, trekt u buurvrouw ineens een mes uit haar hoofddoek of signaleert u iets anders verdachts; bel dan onmiddelijk 197. Dat is het nieuwe Nationale Veiligheidsnummer in Frankrijk om aanslagen te voorkomen. Het is een rare wereld aan het worden, maar de echte K3 is er niet voor niets mee gestopt. Je kan je kinderen wel vertellen dat de wereld roze is met een magische regenboog, maar vergeet ze niet te leren dat er ook idioten zijn die meer van donkerrood houden. Zoon Tom zit nu nog in zijn opleiding, maar heeft straks in ieder geval voldoende werk bij de Special Forces. En zo citeer ik een ander idool; ‘elk nadeel hep z’n voordeel’. Al blijft het jammer dat na K3 ook Cruyff er mee is gestopt.

In de winkelcentra is het stiller dan normaal, en dat is best raar zo vlak voor de Kerst. Meestal kan je nergens meer parkeren; nu is het opvallend rustig. We vragen in Polygone Riviera aan een bewaker met oordopje of hij geen wapen moet dragen gezien de nood toestand. Hij vertelt dat zij alleen mogen signaleren, maar dat er overal veel undercover agenten rondlopen. Zij zijn wel bewapend en mengen zich onder het publiek, op de uitkijk voor een gek met een bomvest. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de Fransen zelf zo rustig blijven; ze hebben vertrouwen in de daadkracht van de regering en de kwaliteit van het leger en de gendarmerie. Je zal maar in Nederland wonen; dat is toch dichtbij Brussel en dat mensen als Pechtold zeggen dat er niets aan het handje is. Hoe naïef kan je zijn? Dan heb je zulke grote ogen en nog zie je het gevaar niet dichterbij komen.

Enfin, doordat er overal goed wordt beveiligd is het gespreksonderwerp in Zuid Frankrijk vooral de aankomende wintersport, want ja, de Cote Azur staat weliswaar bekend om de heerlijke zee en stranden, maar je kan hier ook superlekker skiëen. Helaas (alhoewel) blijf het weer maar zonnig met een temperatuur van boven de twintig graden overdag, dus de sneeuw schiet niet echt op. Maar let op; het gaat volgende week regenen en het wordt kouder. En, als het aan zee regent, dan sneeuwt het in de bergen. Wilt u nog een leuk uitstapje maken; vanaf Nice Airport gaat er iedere dag een bus naar Isola 2000 voor zo’n 4 euro. Materiaal huren kost gemiddeld 20 euro per dag, incl sneeuw garantie. Omdat het lastig skiëen is in een lange jurk met bomgordel zullen de komende weken heel wat locals gezellig de sneeuw opzoeken. Tot in Isola!

door Arleen Atienza//in Blog

 

Al sinds de 8e eeuw proberen moslims Europa te veroveren; lees ook de historie van Cannes en de rol van de monniken en Iles de Lerins. De strijd is deze eeuw opnieuw opgelaaid doordat het Westen zich teveel in het Midden-Oosten ging bemoeien. Het gaat uiteindelijk altijd om olie, macht en geld. Ondertussen zitten wij gewone burgers opgescheept met regeringen die ons in slaap proberen te sussen en de officiële nieuws journaals liever neutraal nieuws voorschotelen dan de realiteit. Alles lijkt geoorloofd, om het volk maar rustig te houden.

Dankzij sociale media kunnen we gelukkig zelf de lokale incidenten volgen via Twitter, Facebook en onafhankelijke websites die niet links of rechts zijn, maar gewoon de waarheid vertellen. En daar word ik niet echt vrolijk van. Ik ben van de generatie die de Tweede Wereldoorlog niet heeft meegemaakt en ook net te jong was om de Vietnam oorlog te bevatten. Maar dat de wereld gek geworden is en een nieuwe oorlog is begonnen, daar is iedereen het wel over eens. De afkeer tegen de islam groeit met de dag, ook in Frankrijk. Marie le Pen scoort, net als Geert Wilders steeds hoger in de peilingen. Jonge studenten zeggen dat ze straks allemaal op Le Pen gaan stemmen; dat betekent een forse ruk naar rechts.

De grenzen rondom Frankrijk zijn weer dicht en militairen bewaken de belangrijkste locaties in Parijs. De tweede regio van Frankrijk, de Cote Azur wordt ook strenger bewaakt. Universiteiten, scholen, kerken, alles wordt sinds vandaag extra in de gaten gehouden. Alle evenementen voor dit weekend zijn afgelast, zelfs het spectaculaire Feest van de Kastanjes in Cagnes. Vorig jaar ging het niet door dankzij een zware stormn; dit jaar is het op het laatste moment afgelast wegens terreurdreiging. Geen grapjes hier over wie nu de kastanjes uit het vuur moet halen. Maar eerlijk is eerlijk, meer blauw op straat geeft mij in ieder geval een veiliger gevoel dan groepjes bebaarde mannen in jurken die mijn dochters lastig vallen met hun Sharia wet.

Ondertussen zijn veel vrienden in Parijs zich rot geschrokken en mag men in het tiende en elfde district op het moment van schrijven van dit verhaal, zaterdagavond nog steeds niet de straat op. Niet voor boodschappen en ook niet om naar je werk te gaan. Via de Facebook Safety Check zien we dat iedereen veilig is. Al is het gevaar nog steeds niet geweken. Er lopen veel meer daders rond, zover is duidelijk. En dat dat ze worden beschermd en verborgen door het eigen volk is ook duidelijk. En misselijkmakend. Om onze afkeer te tonen en tegelijkertijd de solidariteit met de Fransen, zie ik vrijwel iedereen in de Facebook Time-line met een Franse vlag filter over de profielfoto. Dat schept wel een soort van saamhorigheidsgevoel; we zitten uiteindelijk allemaal in het zelfde leugenachtige schuitje met een minister president die zegt dat het een incident is en we gewoon moeten doorroeien.

Onze dochters volgen natuurlijk ook het nieuws en het meeste enge vinden ze nog dat de IS ons voedsel en water wil vergiftigen. ”Hoe doen ze dat dan?” wil Sophie weten. Misschien via een injectienaald in het fruit bij een supermarkt. Of bij de boer voordat hij het aanlevert, denken we hardop na. Gelukkig weet de jongste, Fé er wel een oplossing voor. “Weet je, als je denkt dat je eten vergiftigd is door die engstrimisten, dan moet je even wachten met je eten op te eten. Je laat in de kantine dan eerst iemand anders wat eten…” We moeten om zoveel slimheid lachen, maar het is wel een triest onderwerp om dit met je kinderen te bespreken. Voorlopig is de Universiteit in Nice en Sophia Antipolis gesloten, wordt er op de luchthaven extra gecontroleerd en is het overal op straat een stuk rustiger. Iedereen blijft op dit moment liever binnen, bij elkaar. Wij ook.


 

door Arleen Atienza//in Blog

Het was weer een zonnige week aan de Côte d’Azur met hier en daar een heftige onweersbui. Ondanks al die zon zijn de vooruitzichten voor de winkels in CAP 3000 somber; het net geopende winkelcentrum Polygone Riviera zuigt alle omzet weg. Ook onze vaste ijsboer aan de boulevard klaagt dat hij sinds de opening vorige week geen mens meer heeft gezien. Je vraagt je af of mensen niets beters te doen hebben dan zo massaal te shoppen. Het blijft natuurlijk wel de Côte d’Azur en als we het lijstje bekijken van de meest gestolen auto in de Alpes Maritimes, dan weet u voldoende. De Mini R57 Cabriolet is hier het populairst bij autodieven, gevolgd door de Mercedes C Class sport coupe en op de derde plaats de Fiat 500 in Abarth versie. Mocht u auto met rust worden gelaten, kijk dan wel uit bij benzinepompen op de A8. Met name de nachtpompen, waar u zo makkelijk met een creditcard kunt betalen, zijn voorzien van skimmers die de code van uw bankpas lezen.

U moet sowieso goed op uw hoede blijven; de oprit van de snelweg bij St. Isidore werd deze week volledig gesloopt door een niet oplettende Roemeense vrachtwagen chauffeur die zijn cement auto tegen de poortjes knalde. Dat leert ons weer dat tolwegen blijkbaar niet in Roemenië voorkomen. Dan toch maar genieten van de zee en het strand, al is zwemmen in bepaalde gebieden nog steeds verboden. Tijdens de ernstige storm en overstromingen van drie weken geleden, zijn verschillende giftige stoffen in het water terecht gekomen die nu in de zee drijven. Er worden geen verdere mededelingen gedaan, maar wie kan nadenken moet wel constateren dat er ergens een chemische fabriek of een voorraad chemische troep door het modderwater is meegenomen. Mocht u niet gebruind, maar licht gebleekt de Middellandse zee uitlopen, dan was u vast in het gebied tussen Antibes en Theoule sur Mer. Precies, daar mag u eigenlijk even niet zwemmen. Heeft u onze waarschuwing niet gelezen en zoekt u een advocaat om een klacht tegen de Franse staat te beginnen, dan kunt u beter niet naar Nice gaan. Daar staken alle 1.080 advocaten verbonden aan het Hof van Nice als protest tegen de hervormingen. Hervormingen die er toe leiden dat de advocaten meer arme klanten moeten accepteren tegen het basis tarief en zij er dus netto op achteruit gaan. Zielig he.

Toch zijn er mensen die nog zieliger zijn; die lopen verkleed als clown op straat en beroven mensen. Vorig jaar was het een serieus gevaar met veel gewonden als resultaat. Misschien komt het doordat het traditionele circus op zijn eind is en veel circus directeuren hun personeel moeten ontslaan, wie zal het zeggen. Als u geen agressieve clowns tegenkomt, dan moet u vanavond toch oppassen met de deur open te doen voor het jaarlijkse Halloween feestje. Tussen de feestelijk verklede kinderen kunnen gekken zitten die met wapens lopen. De prefecture van de Alpes Maritimes heeft dan ook een officiële waarschuwing ingesteld dat men alert moet zijn. Je zou met Kerst voor de deur en sneeuw in de bergen van Isola bijna vergeten dat het hoogste alarm voor terreur dreiging, de ‘vigipirate’ hier nog steeds van toepassing is.

Ondertussen gaan en moeten we wel gewoon door met leven en kijken we allemaal uit naar de NRJ Music Awards; de Franse MTV Award versie, In Cannes aan de Cote Azur kunt u rond 7 november de volgende artiesten verwachten: Justin Bieber, Ed Sheeran, Ellie Goulding en Jason Derulo. Meer info http://nrjmusicawards.nrj.fr

Fijn weekend!

Ab en Jo

door Arleen Atienza//in Blog

De burgemeester van Cagnes sur Mer, Louis Negre ontmoette ik bijna tien jaar geleden voor de eerste keer. We zaten in zijn kantoor en het gesprek ging over city-marketing. Hij vertelde dat zijn voorgangers de boel hadden laten versloffen; er was geen meerjaren visie neergelegd en geen vergunningen aangevraagd voor expansie. Kortom, Cagnes liep hopeloos achter de feiten aan.

Ambitie
Maar Louis Negre was juist wel ambitieus. Hij vond het vervelend dat er geen samenwerking was tussen buurgemeenten Villeneuve Loubet en St. Laurent du Var. Het was van oudsher een onderlinge wedstrijd om de toerist en belastinginkomsten waarbij Villeneuve winkelcentrum CAP 3000 als belangrijkste trekker en inkomstenbron had. Heeft u het Ceaucescuaanse gemeentehuis weleens bekeken? En dan het station met dichtgemetselde panden? Dan weet u waar het geld heen gaat.

Ook Villeneuve Loubet had de toerist meer te bieden met o.a. een SuperGéant binnen de gemeentegrenzen; altijd goed voor veel bezoek en economisch verkeer. Cagnes sur Mer had eigenlijk niets bijzonders; geen attractieparken, te weinig hotels, een strand met kiezels. Kortom, er moest wat gebeuren.

Vernieuwing
In een rap tempo verschenen sinds 2012 beach clubs en strandrestaurants direct aan zee. De boulevard werd geheel nieuw ingericht en als klap op de vuurpijl kreeg Cagnes sur Mer toesteming om het grootste winkelcentrum van Europa te ontwikkelen: Polygone Riviera.

Het is opvallend hoe snel dit winkelcentrum is gebouwd. Binnen twee en half jaar is met non stop werken Europa’s grootste ‘life-style experience shopping mall’ gerealiseerd. Alleen die benaming al verraadt dat het concept en de adviseurs zich hebben laten inspireren door shopping malls in o.a. Florida en Californie. Wie de auto in de – nu nog – gratis parkeergarages parkeert en via de roltrap naar boven gaat, waant zich niet meer in Cagnes sur Mer. Nee, u bent in Disneyland aan de Cote Azur!

Disneyland aan de Cote Azur
Zo voelt Polygone Riviera in ieder geval met keurig aangelegde wegen, plantsoentjes, parkjes, waterfonteinen die vrolijk figuurtjes spuiten, muziek op straat en overal waar u kijkt: blije mensen, restaurants en winkels. Polygone Riviera is zeven dagen per week open met onder meer een mega cinema, een casino en een lange lijst met winkels die voor het eerst aan de Cote Azur te vinden zijn. Zoals Printemps, Forever 21 en Bershka om er maar een paar te noemen. Ook op gebied van communicatie pakt men het goed aan; er is een mobiele App waar elke dag voordeel aanbiedingen van de winkels wordt gecommuniceerd. En wie zich registreert en toestemming geeft om de Bluetooth locatie van de eigen mobiel te gebruiken, kan via een ‘Friend Finder’ precies zien waar je Facebook vrienden zich bevinden in Polygone Riviera. Het wordt dus nog leuker om samen af te spreken. ‘Waar zit je? Oh, ik zie het al, ik kom naar je toe!’ Het bekende Hippotamus restaurant zit de komende weken al volgeboekt, net als vele andere restaurants. Kortom, Cagnes sur Mer heeft dankzij de ambiteuze burgemeester Louis Negre een hit binnen de gemeentegrenzen.

CAP 3000
Gaan lokale ondernemers aan zee en in het oude centrum van Cagnes sur Mer dit merken? Waarschijnlijk wel. De afgelopen twee dagen was het overal verdacht stil. Want ja, iedereen zit in Polygone Riviera. Concurrent CAP 3000 heeft er van alles aan gedaan om het eigen tij te keren. Ook hier roept men dat ze gaan uitbreiden en dat er een shopping experience aan komt. Voorlopig staat er een lelijke snel gebouwde extra parkeergarage voor de deur. Op het open dak heeft men bespaard op de hoogte van de balustrade; vorige week viel daar een vrouw van af. Geen goed voorteken voor de toekomst van CAP 3000. Ook het nieuwe betaald parkeren bij CAP 3000 heeft mensen weggejaagd. Er was echter geen alternatief om naar toe te gaan. Tot deze week. Het voelt daarom alsof de strijd al is gestreden met Cagnes sur Mer als overweldigende winnaar. U bent van harte welkom!

http://www.polygone-riviera.fr/

Op de site vindt u de link naar de App.
Alle winkels en restaurants in alfabetische volgorde.

 

& OTHER STORIES
1.2.3
ADDICT
AMERICAN VINTAGE
ANIMA ATHLETICA
AUBADE
BEN BURGER
BERSHKA
BIALETTI
BOBBI BROWN
BOON
BOTANIC
BY COLETTE
CALZEDONIA
CAP CINEMA
CARNET DE VOL
CASINO TERRAZUR
CHEZ CLEMENT
CLAIRE’S
CLAUDE MAXIME
COCOTTE CAFÉ
COLOMBUS CAFE
COS
DESIGUAL
ELEVEN PARIS
EMILIE’S COOKIES & COFFEE SHOP
ETAM LINGERIE
FOREVER 21
GEORGES RECH
GIOIA
GRAND PLAYGROUND
H&M
HARRIS WILSON
HAVAIANAS
HERO SEVEN
HEYRAUD
HIPPOPOTAMUS
HISTOIRE D’OR
HYLTON
IKKS
JD SPORTS
JEFF DE BRUGES
JONAK
JOTT
JUSTBIO
KIKO MILANO
L’ATELIER
LA FÉE MARABOUTÉE
LA LANGERIE
LA PIAZZA
LA ROTISSERIE
LA TARTE TROPÉZIENNE
LA TERRASSE
LA VILLA CLAUDE MAXIME
LA VILLA SERENA
LACOSTE
LE BAR À ONGLES… BY V
LE BISTROT NIÇOIS
LE COMPTOIR
LE SLIP FRANCAIS
LE TANNEUR
LEVI’S
LINDT
LUSH
MAKE UP FOREVER
MANGO
MANGO MAN
MAOTSUMY
MASSIMO DUTTI
MAUBOUSSIN
MC DONALD’S
MEMPHIS COFFEE
MINELLI
MY SUSHI
NAMASKAR
NIKE
NUE 19.04
OKAIDI
ORANGE
ORCANTA
PAIN COCOTTE
PANDORA
PAVILLON GOURMET
PRINCESSE TAM TAM
PRINTEMPS
PRO COIFFURE ESTHETIQUE
PULL & BEAR
PUNT ROMA
PYLONES
REISS
RON ABRAHAM
SAMSONITE
SEPHORA
SLIDE
SOLARIS
STORY
SUNCOO
SUPERDRY
SWAROVSKI
SWATCH
SWEETHOUSE
TERRITOIRE REDSKINS
THE NORTH FACE
TIGELLABELLA
TIGER
TIMBERLAND
UNDIZ
UNIQLO
VANS
VIOLETA
VOG, COLOR YOUR LIFE
VOLUPTE ANYTIME
WOKO
YVES ROCHER
ZARA
ZARA HOME

 

door Arleen Atienza//in Blog
Lees meer
door Ab Kuijer//in Blog

Bijna twee weken na de ergste storm sinds jaren waarbij ruim 20 doden vielen, is het leed aan de Cote Azur nog steeds niet geleden. Los van het feit dat zo’n twee duizend huizen nog steeds verstoken zijn van Internet (dat is pas een nachtmerrie) zijn hulpdiensten en vrijwilligers hard aan het werk om woningen en garages leeg te scheppen van de modderdrek. Electrische poorten zijn incl steunpilaren verdwenen en moeten opnieuw worden opgebouwd. Overla liggen auto’s op elkaar, wachtend op een inspecteur van de verzekering. ‘Tot die tijd moet u maar met de bus, meneer’ zeggen de verzekeringsmaatschappijen die veelal in Parijs zitten en geen idee dat busdiensten alleen beneden rijden en slechts zeer beperkt door de bergen. De totale schade bedraagt tegen de 600 miljoen euro; gelukkig heeft de regering een noodfonds geopend waar de schade uit kan worden betaald. Er zijn ook verhalen dat verzekeringen weigeren de schade te vergoeden omdat de premie afgelopen maand niet kon worden geïncasseerd. Gelukkig is de druk en verontwaardiging van sociale media tegen dit soort pennenlikkende verzekeraars dan zo groot, dat de verzekering de arrogantie moet laten varen en toch de service levert.

Lang leve de kracht van sociale media, al denkt Marineland in Antibes daar anders over. Zij worden constant aangevallen door dierenbescherming organisaties, nu blijkt dat er een orca is overleden. Gruwelverhalen worden verzonnen, gepost en massaal verspreid over dat alle orca’s dood zijn,  in de modder gestikt. Ook veel berichten over meegenomen en weggespoelde zielige verdronken ijsberen. En veel scheldpartijen richting een arrogante directie die niets doet. Die berichten komen hoog in de Facebook time-line van alle dierenfans. Normaliter is de directie zeer gesloten over het interne dierenverzorgingsbeleid, maar gisteren mocht de pers zelf rondkijken hoe de situatie is, nadat de modder tsunami twee weken geleden alle bassins vervuilde. Het water oogt nog wat troebel, maar de vier overgebleven orca’s zwemmen er weer in en spelen spelletjes. Alleen orca Valentin is overleden als gevolg van een darmkoliek. Logisch met al die modder in zijn systeem. Het park is nog steeds het water aan het schoonmaken; het gaat hier om 38 miljoen liter water dus echt heel snel gaat dat niet. Alle kleine dieren van de kinderboerderij zijn dood incl. vier schildpadden, maar op de foto’s van de Nice Matin zijn de dolfijnen gewoon ongedeerd. Ook de ijsberen kijken weer verbaasd de camera in, alsof ze willen zeggen: ‘Ik weet ook niet wat ik als ijsbeer in een kooi met lauw water aan de Cote d’Azur doe.’ Want het blijft natuurlijk wel zielig, zo’n park.

Een veel leuker park wordt de omgeving rondom het nieuwe Riviers Allianz stadion bij Nice. De komende week worden de handtekeningen gezet onder de verkoop van 80.000 M2 land aan Ikea. Dat gaat daar dan begin volgend jaar beginnen met de bouw van een mega Ikea vestiging bij Nice. Dat is goed nieuws en scheelt iedereen in de 06 voortaan een ritje naar Toulon.

Verder schijnt de zon aan de Cote, gaat men volgende maand beginnen met de bouw van Nature Horizon, het exclusieve domein met luxe nieuwbouw villa’s in Biot en wordt er op school gesproken over schoolreisjes naar de sneeuw. Dochter Fé gaat in januari maar liefst twee weken met school naar de sneeuw op kosten van de staat. In de avond mag met het jaloerse thuisfront worden geface-timed en ouders zijn welkom om in het weekend langs te komen om de ski progressie van hun kind te aanschouwen. Want skieën hoort net zo bij de Cote Azur als zon, zee en strand; binnen een uur staat u hier in de verse sneeuw. De hele maand oktober bent u dan ook welkom bij Decathlon, dat een Trocathlon organiseert, een soort Marktplaats waar u gebruikte (ski) spullen kunt aanbieden en kunt aankopen. Zo blijft het luxe en sportieve leven in Zuid Frankrijk voor iedereen betaalbaar.

door Arleen Atienza//in Blog

UPDATE 5 oktober

Helaas is het dodental bijgesteld; er zijn zeventien mensen verdronken, waaronder de zus van een studievriendin van Juul. Dan komt zo’n natuurramp nog dichterbij. Antibes Marineland is voor 90% bedekt met modder en veel dieren zijn dood of in grote problemen door het vervuilde water in de bassins. Er worden nog steeds mensen vermist. De noodtoestand is uitgeroepen.


Déluge sur les Alpes-Maritimes: les vidéos des… par nice-matin

Noodweer in Zuid Frankrijk; aan de dood ontsnapt.

We hebben de uitnodiging al drie weken op de ijskast hangen; goede vrienden organiseren een feestje in Mandelieu. Zomaar, om het leven te vieren. De enige bijdrage aan de feestvreugde voor ons is het meenemen van een fles Laurent Perrier champagne. Geen andere merken svp anders drinken we alles door elkaar, is het advies. Onze vrienden houden wel van een feestje en kennen hun pappenheimers, dus we halen een fles en maken ons gereed voor een feestelijke avond die totaal anders zou verlopen. Al hadden we daar nog geen idee van.

De meiden zijn nu groot genoeg om zelf de lasagna uit de oven te halen en na het eten gaan ze lekker onder een deken een film kijken. Jo draait een spannende vlecht in haar haar, heeft een zijden niemandalletje aan, stapt in sexy hoge hakken en ik doe, ach ik voor de verandering eens een strak wit overhemd aan. Een man heeft nu eenmaal niet zoveel keuze als het om kleding gaat. Met een koude fles Laurent Perrier op de achterbank rijden we de A8 op; naar Mandelieu.

Even voorbij Cannes begint het te bliksemen en vallen de eerste regendruppels. Het is bijna half negen. En dan ineens wordt de lucht lichtbruin en valt er zoveel regen dat de auto voor ons op de rem gaat staan. Mijn ruitenwissers kunnen het water niet verwerken en alsof het is afgesproken, doet iedereen op de snelweg zijn alarmlichten aan. We rijden zo stapvoets met 20 kilometer per uur door een idioot zware regenstorm. Ik zie nog net de witte streep aan de rechterkant en hou dat aan als navigatiepunt.

Na vijf minuten gaan de eerste auto’s aan de kant staan om de regenbui af te wachten. Maar ja, ik heb best honger en wil gewoon naar de afslag toe. Na 30 minuten zien we de eindelijk afslag Mandelieu die ook naar Pegomas gaat. We pakken de rotonde en dan staat het vast. “Wat een bange poeperds allemaal” mopper ik en ik slalom een beetje naar voren om te kijken of je daar echt niet doorheen kan. Wat ik zie is bizar; een soort mini zee onder de brug met een constante beweging van onder uit. Als iemand heel veel water omhoog duwt. We kijken een minuut ademloos naar dit natuurgeweld en besluiten om terug te gaan naar de snelweg, op naar de tweede afslag Mandelieu La Napoule. We zijn op dat moment nog steeds van plan om naar het feest te gaan; het regent wel vaker even heel erg hard aan de Cote Azur. Door de zware slagregens heen komen we aan in Mandelieu; vanaf de snelweg stan de eerste auto’s zonder licht stil, omringd door bijna 40 centimeter water. Ik geef extra gas en duw de zware Volvo door een weg van water; gelukkig gaat de weg weer omhoog en staan we droog te wachten voor het stoplicht. Plotseling draaien alle auto’s om. De brug verderop blijkt ook geheel onder water te staan. En ondertussen regent het abnormaal hard. Dan bellen de meiden: ‘Het regent hier heeeel hard! En de stroom is uitgevallen!’. Jo en ik kijken elkaar aan en zeggen tegelijkertijd ‘we gaan terug’.

Teruggaan via de A8 is geen optie; we zagen al zwaailichten op het deel tussen Mandelieu en Cannes en een lange rij stilstaande auto’s. ‘We kunnen via Le Cannet, dat is een lange weg, dan pakken we de A8 voorbij Cannes’ zegt Jo die altijd goede ideeën heeft. Ik rij met 30 kilometer en geen hand voor ogen door het noodweer terwijl we overal auto’s stil zien staan. Flitsen van ‘The Day After Tomorrow’ schieten door mijn hoofd. We moeten in ieder geval in beweging blijven en als het even kon hoog in de bergen, want al dat water rolt naar beneden en verzamelt zich in de straten en parkeergarages. Helaas komt in Le Cannet het verkeer ook tot stilstand; een waterput op straat spuit water omhoog en een meisje in haar waarschijnlijk eerste Renault Clio staat stil en huilt in haar auto. Ik zoek naar de stoeprand; als je die nog kan zien, dan lijkt het erger dan het is. Door de grijze regen zie ik dat het water max. tien centimeter hoog is en ik waag de doorgang. Terwijl ik met waterfonteinen aan beide kanten door de spontane lagune rij, herinner ik mij een bericht dat er soms gaten in de weg vallen, ontstaan door hevige regenval. Dat zal toch niet waar zijn. Gelukkig rijden we door. Geen enge gaten in de weg, maar ik ga dat niet nog een keer doen.

Ik negeeer stoplichten, ik wil niet stilstaan; we moeten blijven rijden. Dan stopt het verkeer weer en zie ik een tweetal Audi’s een zijstraatje links inschieten. Ik duik er achter aan en rij tegen de stroom in. Een bizarre ervaring; het lijkt de waterglijbaan wel in Antibes land. Toch krijgen we steeds meer het idee dat we in een slechte film zitten. Wel spannend, maar met een onzekere afloop. De slingerweg herkennen we als de oude smokkelaarsroute die je via Le Cannet naar Vallauris brengt. Het water komt met bakken uit de hemel en spuit ook nog eens uit afvoergaten op de grond en uit de zijmuren. De colonne van drie auto’s rijdt gestaag door naar boven. Ik zie dat we worden gevolgd door nog een auto. We slingeren langzaam door Vallauris en dan valt de straatverlichting uit. Dat is niet fijn; omringd door bomen op een smal weggetje dat geheel onder water staat. Toch druk ik het gaspedaal verder in, ik wil hier niet blijven met het risico dat de auto onbestuurbaar wordt door het vele water. De weg wordt steeds smaller en er spuit nu ook water recht omhoog uit de weg. We passeren de 40 centimeter dikke straal water. Na 10 minuten rijden in complete duisternis met alleen de achterlichten van de Audi voor ons, zien we eindelijk een verkeersbord; het bordje Cannes wijst naar rechts. ‘Pfoe’, zuchten we allebei, ‘dan duiken we bij Cannes de snelweg op en zijn we zo lekker thuis.’ Helaas is ook de politie in actie gekomen en staan overal agenten die met zwaaiichten duidelijk maken dat deze weg is afgesloten. Een rotonde staat onder water en we zien twee auto’s die vol zijn gelopen met water. Onduidelijk is of er nog mensen in zitten. Shit, wat gaan we doen? ‘We kunnen altijd nog met die champagne een hotelletje opzoeken’ opper ik. ‘Graag, zegt Jo ‘want ik vind dit helemaal niet fijn!’ We komen natuurlijk geen hotels tegen en kunnen alleen nog maar verder de bergen in.

Ons richtingsgevoel is door al het water weggespoeld, al herken ik vaag af en toe een winkel. “Volgens mij komen we hier uit bij hoe heet dat ook al weer?” ‘Nee hoor, ik zag een bordje staan met A8, je bent er voorbij. We rijden echt helemaal verkeerd nu!’ De verwarring in de auto neemt toe, maar ik kan niet anders dan doorrijden. Om mij heen staan steeds meer auto’s stil, met knipperlichten aan, wachtend op het eind van de regen. Of een mega vloedgolf. Maar dan staan we bij het industrieterrein van Cannes en kunnen we zomaar de A8 op. De weg naar Mougins staat helemaal vast met knipperlichtende auto’s, en gek genoeg is de oprit naar de A8 is helemaal leeg. Het lijkt er op dat we tussen twee wegafsluitingen toch nog een vrije oprit hebben gevonden. Rechts ligt de McDonalds. Ik twijfel nog om daar te schuilen en in ieder geval te eten, maar geef opnieuw gas. De autoweg is redelijk berijdbaar tot Antibes, daar staat het water 20 centimeter op de snelweg. Bijna iedereen zet zijn auto stil; wij rijden stapvoets tussen gestrande auto’s door. In de auto’s kijken mensen verslagen voor zich uit; in een andere auto zit een vrouw alleen te huilen. Het is ook extreem wat er nu gebeurt; we hebben nog nooit zoveel regen gezien en nog nooit zoveel ondergelopen straten en chaos.

Toch rijden we gestaag richting huis, de afslag is bijna in zicht. Net als we de Route National op willen rijden, zien we zwaailichten. We kunnen niet meer verder; overal staan auto’s stil en gaan mensen achteruit rijden. Maar waarom? Ik ben nu zo dicht bij huis en bij de kinderen, ik ga hier écht niet blijven staan. Ik rij via de tegenliggende weg naar voren en zien een brandweerauto staan en twee agenten. Die zijn druk met voornamelijk kleinere auto’s weg te sturen. Het water staat tot aan hun knieën, dus dat is te doen. Ik doe mijn knipperlichten aan, mijn groot licht en rij ze tegemoet. Ik word niet tegengehouden en we waden ons met veel kabaal van opspattend water letterlijk door de kuil in de weg naar het centrum. Hier stroomt wel veel water op de weg, maar we zijn de enigen. Binnen zeven minuten zijn we onderaan onze berg. De weg omhoog is in een kolkende rivier veranderd. Er liggen takken, stenen en een stuk tuin op de weg, maar ik rij vastberaden omhoog. De kinderen hebben al een paar keer gebeld dat de stroom het nog steeds niet doet. Jo zegt heel rustig ‘Joh, doe gezellig wat kaarsjes aan, we zijn bijna thuis’. Heerlijk zo’n stoïcijnse vrouw die het eigenlijk helemaal niet meer leuk vindt, maar dit niet laat merken. Dan zijn we thuis; in het stukje van de carport naar de voordeur worden we toch nog even geheel doorweekt. Gelukkig, we zijn binnen!

De stroom doet het weer snel en we vertellen ons verhaal. De fles champagne (Laurent Perrier) gaat open en de appeltaart voor zondag wordt aangesneden. Geen galgenmaal, maar een feestmaal want het had zo maar anders kunnen aflopen. De volgende dag lezen we in de Nice Matin dat er 12 mensen zijn omgekomen, verdronken in hun auto, in een parkeergarage of gewoon op straat. Precies in de hoek waar wij doorheen hebben gereden; Mandelieu, Cannes, Vallauris. Vandaag schijnt de zon weer en lijkt alles vergeten. Maar alles is betrekkelijk; het kan zo snel helemaal verkeerd gaan. Geniet daarom elke dag, en vooral van het mooie weer. En als de meteo regen voorspelt, gaan wij nergens meer heen.

door Arleen Atienza//in Blog

De weken vliegen voorbij; we doen ons uiterste best om het maximale uit de werkweek te halen door af en toe een uurtje even op het strand te liggen. De zee wordt frisser maar het zand is nog zacht en de zon heerlijk warm. Om ons heen horen we verschillende mensen in het zand snikken; tranen rollen over hun wangen om dat de zomer nu echt op z’n retour is. Het naar school brengen van de kinderen is ook ineens weer in het donker, met een dikke jas op de motor voor de ochtendkou. Gelukkig hebben de migranten in Ventimiglia het niet langer koud; zij zaten op een rotspartij voor de kust in de hoop dat Frankrijk hen toegang zou geven bij Menton. Helaas stuurt de Franse politie iedere vluchteling linea recta terug naar Italie, alwaar men dus op weer een rotsblok ging zitten wachten op de dingen die gingen komen. En die kwamen; deze week zijn de rotsen bij Menton en Ventimiglia ‘schoongeveegd’. Persoonlijke bezittingen werden in beslag genomen en men is doorverwezen naar een officieel vluchtelingen kamp waar je moet worden geregistreerd. Met een vervalst Syrisch paspoort kan je in Europa blijven; lekker bidden op straat, vrouwen verkrachten en klagen over de kwaliteit van je stapelbed. De rest wordt teruggestuurd naar het land van herkomst.

Wat een zootje maakt Europa er toch van. Een stuk rustiger is het onder water; voor de kust van Antibes. Daar start de overheid een project om de oesterteelt weer terug te krijgen. Maar liefst 92  biologische kweekcellen liggen onder water bij Port Vauban; het experiment duurt 3 jaar. Wie weet hebben we daarna wel verse oesters uit Antibes. Of de oesterbedden gaan groeien is dus afwachten; de lichte groei in onroerend goed is al wat bijgesteld: prijzen in het algemeen voor bestaande bouw zijn gedaald, met zo’n 3,3 %. Dat is de gemiddelde onderhandelingsmarge, dus veel nieuws is het eigenlijk niet. Wel leuk dat aan de Cote Azur drie  villa’s te koop staan die tot de duurste ter wereld behoren. Zoals ‘Les Bulles’ in Theoule van Pierre Cardin voor 300 miljoen. Wel lastig behangen met die ronde wanden. In Villefranche kunt u ‘Villa Leopolda’ kopen voor 352 miljoen. En het grootste penthouse in de Odeon Tower in Monaco kunt u voor 300 miljoen volgend jaar betrekken. Een hoop geld, maar uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde uitzicht.

Woont u tevreden aan de Cote Azur en bent u net zo gek op New York? Op veler verzoek heeft Delta Airlines de winterdienstregeling aangepast; we kunnen nu ook tussen januari en maart, 4 x per week vanaf Nice Airport rechtstreeks naar the Big Apple vliegen. Start spreading the news….

door Arleen Atienza//in Blog

Het Franse Meilleurs Agents bracht deze week een rapport uit over de situatie van onroerend goed in Frankrijk. Om tot een goed oordeel te komen, heeft men de prijzen vergelijken van verkoop transacties die dit jaar en vorig jaar plaatsvonden. Goed nieuws voor verkopers; er zit duidelijk een stijgende lijn in het aantal transacties en de waarde van het onroerend goed. Men is dan ook voorzichtig optimistisch over een herstel van de onroerend goed markt.

Onroerend goed in Frankrijk

Er was sprake van een dalende trend in volume van transacties, maar die neergaande lijn gaat nu omhoog. Dat betekent dat mensen weer durven te investeren. Er blijft wel een duidelijk verschil tussen de duurste regio’s in Frankrijk (Parijs en de Cote Azur) en de rest van het Franse (platte)land. Of het herstel doorzet durft men niet te voorspellen; dat is afhankelijk van de rente, de verbetering van de macro-economische omstandigheden en toekomstige beleidsbeslissingen. Maar als het vertrouwen in de eigen portemonnee, de goedkope euro blijft. En de lage spaarrente bij banken mensen verder laat nadenken om het geld elders te investeren, dan zal de groei doorzetten.

Onroerend goed in Frankrijk

Het gevolg is dan meer marktwerking; met andere woorden, de vraag stijgt en de prijzen voor huizen en appartementen in Frankrijk gaan weer omhoog. Voor wie een tweede huis wil kopen in Zuid Frankrijk, is dit een geschikt moment om in te stappen. De kans is reëel dat u volgend jaar al winst maakt op de waarde van uw onroerend goed. Dat is helemaal interessant voor nieuwbouw kopers; prijzen die u nu betaalt of afspreekt voor nieuwbouw in 2016 of 2017, worden niet bijgesteld.

Bent u toe aan meer zon, gezonder eten en wilt u simpelweg meer van het leven gaan genieten? Informeer dan naar de laatste beschikbaarheid van nieuwbouw appartementen in Zuid Frankrijk. Mail ons via info@wonenaandecotedazur.nl

door Arleen Atienza//in Blog

Bent u op zoek naar uw eerste of tweede huis in Zuid Frankrijk? En wilt u dicht bij Cannes wonen, maar toch de rust ervaren van het Zuid Franse buitenleven? dan is deze schitterende villa in Mandelieu heuvels een villa om te bezoeken. Deze villa in Mandelieu heuvels biedt een oase van rust en de gezelligheid van een klein dorp. In Mandelieu vindt u naast de bekende zandstranden ook een heerlijke golfbaan én snelle toegang tot de autoroute A8. In de heuvels van Mandelieu, ook wel bekend als Capitool bieden wij u deze perfecte villa aan. Het uitzicht, over de baai van Cannes tot aan de toppen van de Alpen is eigenlijk onbetaalbaar, maar in de prijs inbegrepen.

Schitterende villa in Mandelieu heuvels

De villa heeft verschillende terrassen met naar keuze zon of schaduw, verdeeld over het terrein van 1250 M2. Komt u mee naar binnen? In de salon van 45M2 heft u de beschikking over een open haard en brengt de dubbele schuilpui u naar het overdekte buitenterras. Hier kunt u vrijwel het hele jaar buiten eten. Het fraai aangelegde terras rondom het verwarmde zwembad is ook de plaats voor een gezellige buitenkeuken, want lekker eten en Zuid Frankrijk, dat kan nu eenmaal niet zonder elkaar.

Schitterende villa in Mandelieu heuvels

Op de begane grond vindt u ook de master bedroom met complete badkamer en een gastentoilet met douche. Voor ondernemende mensen; de extra slaapkamer op de begane grond van deze schitterende villa in Mandelieu heuvels leent zich prima voor kantoor aan huis. Op de 1e verdieping heeft u een ruime slaapkamer met badkamer met douche en toilet. Vanuit ieder raam kijkt u hier uw ogen uit; een paradijs vlakbij de Middellandse zee. Onder het huis bevindt zich een ruime garage en de bijkeuken (voor wasmachine en droger). De villa heeft hier veel extra opbergruimte. Verder voorzieningen die de villa af maken zijn o.a.  omkeerbare airco (warm/koude lucht), volledig omheind terrein, elektrische poort en garagedeur.
Vraagprijs is 1.490.000 euro

Interesse in deze schitterende villa in Mandelieu heuvels? Vraag om meer informatie of een bezichtiging. Bel met Ab en Jo via + 33 977 197 800 of mail info@wonenaandecotedazur.nl Wonen Aan de Côte d’Azur is een promotie en informatieservice en zeven dagen per week geopend voor al uw vragen. Als u zich bij ons registreert als belangstellende, geniet u kosteloos van onze extra services en diensten.

Ons aanbod vindt u ook in de gratis iPhone only App. Dagelijks nieuws vanaf de Côte d’Azur, nieuwe video’s  en streaming muziek van de lokale radiozenders. Kortom, Zuid Frankrijk in uw hand. iPhone App over Zuid Frankrijk

door Arleen Atienza//in Blog