Het is ieder jaar weer hetzelfde ritueel; de vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en ineens knettert overal het lawaai van bosmaaiers die als 10.000 nijdige sprinkhanen tekeer gaan. Het maaien van je terrein is een noodzakelijk werkje dat ook nog eens verplicht wordt door de brandweer; “houdt uw gras kort vanwege brandgevaar!” In Zuid Frankrijk zie je je gras groeien en voor een ieder die een huis wil gaan kopen aan de Côte d’Azur of elders in Frankrijk geef ik een welgemeende waarschuwing: wees voorzichtig met aankoop van heel veel grond. Het staat leuk en geeft veel privacy, maar je moet het ook allemaal onderhouden, tenzij je een tuinman inhuurt die voor 25 euro per uur lachend rijk wordt in het zonnetje. Grasmaaien en bomen snoeien is voor mij een meditatief ritueel dat de balans gezond houdt tussen het geestelijke (ying) schrijven en het fysieke (yang) werk in de tuin. Als het warmer wordt is zou ik doordeweek het liefst al om zes uur in de ochtend willen maaien; na drie uur ben je een heel eind en het is qua temperatuur nog om uit te houden. Zo vroeg lawaai maken kan ik de buren natuurlijk niet aandoen, dus maaien we bij voorkeur einde van de dag of in het weekend overdag. Maar ja, het weekend! Dan is het juist zo fijn om lekker uit te slapen, rustig een croissantje te bakken en met mijn liefste een kop koffie te drinken in het zonnetje, terwijl de zon ons verwarmd. Die momenten worden door ons gekoesterd en als ik dan net een duik wil nemen in het zwembad, beginnen de buurmannen om ons heen te knetteren met hun bosmaaiers. Als ik dat geluid hoor, klinkt er in mijn hoofd een soort van ‘jippiedajajippiedajeeeh!’ dat ik simpelweg niet kan weerstaan; het is de oerman in mij die tot leven komt, ik moet meedoen met dat mannenwerk, in hetzelfde opzwepende ritme mee maaien; van links naar rechts, van boven naar beneden: de berg wordt langzaam geschoren terwijl ik extra bewapend ben met een fles water, een jerrycan vol benzine en een rol 3 mm dik snoeidraad in de achterzak. Gelukkig is deze collectieve maaidrang maar eens per 3 weken; de rest van de tijd kan ik ook heel goed niets doen. Plons!
De lokroep van de buurman