Er is niets dat mij uit mijn goede humeur kan halen, behalve dan de overlast van een frelon. Zit je net heerlijk tegen zonsondergang met de hele familie aan het avondeten; de kipspiesjes met limoen en koriander zijn prachtig bruin gegaard op de barbeque, de salade met stukjes appel, geitenkaas en honing ziet er smakelijk uit, de rode aardappeltjes met wijn en rozemarijn uit de oven liggen ook al uitdagend klaar, in de koeler een fles koude rosé, het is 21.30 uur en de kinderen zijn na een laatste duik in het zembad heerlijk schoon gedouched. En dan vliegt er ineens zo’n frelon langs. Een frelon is geen reuzewesp, maar lijkt er wel op: het is een vliegende vleeseter die juist wespen, bijen en sprinkhanen eet. Deze hoornaar is niet agressief naar mensen, behalve als je naar hem slaat, dan heb je een grote kans dat je wordt geprikt en een steek in je slagader kan dodelijk zijn. Okee, hoe groot is de kans dat een frelon precies in je slagader prikt? Precies, niet heel groot, maar als er na drie minuten ineens tien frelons om de tafel heen zwerven, worden de kansen om geraakt te worden een stuk groter. We hebben de situatie een week aangekeken terwijl we eerst geprobeerd hebben om ze stoïcijns te negeren. Dat had geen nut, de zwartgele 5 centimeter lange griezels kwamen op het vlees af en dus schakelden we over naar een andere techniek; de spuitbus-teenslipper combo. Hierbij geef je een volle dot gifgas op de frelon die dan recht op je afvliegt. Deze kamikaze aanval dien je razendsnel te ontwijken en wanneer de frelon een beetje versuft op een muur of erger, op de tafel gaat zitten bijkomen sla je het ding zo hard mogelijk tegen de vlakte. Blijkbaar communiceren frelons met elkaar als er gevaar is en de zwerm nam na onze moordende aanval alleen maar toe waardoor wij uiteindelijk naar binnen moesten vluchten met de deuren dicht. Niet heel relaxed, zo’n familiediner achter glas terwijl het buiten nog zo’n 28 graden is.
Natuurlijk heeft iedereen op deze wereld recht op leven en geloof me, onze familie is gek op dieren. Honden, katten, vissen, krabbetjes, rupsen, mieren, kikkers, vlinders, pissebedden, vleermuisjes, alles wordt nieuwsgierig en liefdevol bekeken, maar voor een frelon is bitter weinig compassie (voor spinnen ook trouwens). Het aansteken van anti-muggen rookspiralen heeft geen effect net als fakkels met anti-muggen olie en de speciale vliegenvanger, zo’n UV lamp met electrische barbeque werkt op frelons zelfs averechts. De lamp trekt ze aan maar de stroomstootjes kietelen een beetje; ze gaan er niet dood door. Daarom ben ik deze week op zoek gegaan naar een frelonnen-doder; zo’n mannetje in een wit pak met gifspuit. Ondanks het feit dat veel bedrijven in augustus gesloten zijn, vind ik een bedrijfje in Nice dat de volgende dag wel wil komen. ‘Maarreh, ik heb geen idee waar het nest hangt…’ is mijn niet echt hoopgevende bijdrage tot een geslaagde moordoperatie. ‘Hmmm, we komen zoeken, maar als we niets vinden, dan moet u toch 65 euro voorrijkosten betalen’ waarschuwt de man. Fair enough. De volgende dag arriveert een busje met twee jonge gasten van 25 jaar, type Nerd. Jean en Gilles doen dit werk al acht jaar en iedere dag vernietigen ze nesten van wespen en frelons. Ze hebben het druk want de frelons zijn in opkomst in Europa, ze zijn zelfs al in Limburg gesignaleerd. Ik leer dat er twee soorten zijn; de Europese en de Aziatische. De laatste is nog gevaarlijker doordat ze zich vastbijten in je vlees. Getver. Ik stuur de mannen snel de tuin in en bid dat ze dat nest vinden. Na een half uur komen ze terug, er is niets te vinden; er zijn wel veel wespen, maar verder geen frelons te bekennen meneer. De zoektocht gaat verder, op het dak van het appartementencomplex staan ze minutenlang te sturen naar de horizon. De tijd tikt weg en ik krijg visoenen van een reuzeklamboe die we over de tuin heen moeten spannen met behulp van een helicopter.
‘Ah, daar! Ik heb ze gevonden!’ roept Gilles ineens. Ik zie niets, maar de mannen zijn blij; 50 meter verderop het dak, in de schoorsteen van de altijd glurende dikke (200 kilo schoon aan de haak) buurvrouw zit het nest verstopt. Pffff, dat is mooi! Ik feliciteer de mannen met hun expertise en doorzettingsvermogen en ben zichtbaar opgelucht. Nu gaat het snel; er komt een wit pak tevoorschijn, dikke rubber handschoenen en een bus met zeer giftig poeder dat onder hoge druk de schoorsteen in wordt geblazen. We moeten naar binnen met de ramen dicht want de frelons die het overleven zijn niet vrolijk en ook het poeder kan je beter niet inademen. Zonder verder overleg en zonder pardon wordt het nest met een paar duizend frelons uitgeroeid. Niemand denkt aan het feit dat die schoorsteen uitkomt in een ander appartement. Drie uur later belt de dikke buurvrouw op met een schorre stem; er liggen allemaal frelons in de huiskamer en raar wit poeder. We stellen haar gerust, het gifpoeder is uitgewerkt en de frelons, daar had ze zelf toch zeker ook last van?! Maar ze heeft nog nooit een frelon gezien, houdt sowieso altijd de ramen en deuren dicht en rookt er zelf stevig op los, dat houdt die beesten wel weg. Tsja, dat is ook een manier. Wij kunnen in ieder geval weer voluit genieten van de mooie zomeravonden!
