Aan de Côte d’Azur gaat het leven, net als het weer, gelukkig rustig zijn gangetje. Vroeger zou ik dat helemaal niets vinden; ik wil wel elke dag actie en voorkomen dat ik in een sleur wordt meegenomen, maar gek genoeg, als de wereld om je heen steeds gekker wordt en zelfs cowboytje spelen racistisch is geworden, dan is het eigenlijk best relaxed als je een plekje hebt op deze aardkloot waar vrijwel niets gebeurt. Er vliegen op dit moment wat vogels rond, de hond strekt zich uit en het uitzicht is betoverend. In moderne termen heet dit Mindfullness; je geest en jezelf even helemaal vrijmaken van de dagelijkse dingen. Het schijnt dat je dan ook je ware ik tegenkomt.
Wie in het gelukkige bezit is van een tweede huis in Zuid Frankrijk, weet precies wat ik bedoel. Hier komt een mens werkelijk tot rust, mits u de telefoon uit laat. Nu is dat sowieso aan te bevelen met de gebrekkige wifi en 3G verbindingen. Toch sijpelt er weleens wat nieuws naar binnen omdat er wordt gestaakt en de kinderen ineens thuis zitten ‘omdat de leraren overleg hebben over de staking’. Die Fransen toch, ze verzinnen van alles om maar niet te hoeven werken, maar voor wie met de trein wil gaan om de kust te verkennen, kan de komende maanden maar beter een plan B gereed hebben. Zoals een Uber App. Of een huurauto.
De treinen staken met een ‘1 op de 5 treinen doet het wel’ actie, Air France legt ook het werk neer en zo doet het allemaal geen goed aan de reputatie van Fransen. Gelukkig wordt er wel gewerkt bij de gemeente Juan les Pins; daar is men zelfs overijverig in de weer geweest met het slopen van alle strand restaurants. Goeie timing, hoor ik u denken, en dat is het ook. De eerste toeristen lopen verdwaald rond over de nieuwe stoep en zien voorlopig geen plek waar ze heerlijk als vanouds in de branding kunnen dineren. Van de 17 restaurants mogen er 11 blijven en de overige zes zijn in hoger beroep gegaan, dus nu wordt er helemaal niets gebouwd. Eerst de rechterlijke uitspraak afwachten en dat kan weleens een latertje worden dit jaar.
Een andere uitspraak waar men op wacht komt uit wat wel op een spannende Netflix serie lijkt. Weet u nog de moord op die aardige (en zeer vermogende) mevrouw Pastor uit Monaco? Zij bezocht haar zoon in het ziekenhuis in Nice en werd op straat doodgeschoten. Jaja, soms lijkt het hier wel op Amsterdam. Na vier jaar onderzoek is het duidelijk dat haar schoonzoon de opdrachtgever was. De uitspraak dat je schoonfamilie ‘de kouwe kant’ wordt genoemd blijkt nog steeds springlevend. Acht mensen worden berecht; allemaal via de kouwe kant.
Terwijl Macron ondertussen zijn best doet om Frankrijk weer op de rails te krijgen en samen met Trump spierballentaal uitslaat richting Syrië, wordt er met geld dat men niet heeft driftig geïnvesteerd in oude dorpskernen. Maar liefst 5 miljard spendeert de overheid aan 222 dorpjes die er belabberd bijlagen. In onze regio kunt u binnenkort de eerste mooie renovaties zien in o.m. Vallauris, Draguignan, Grasse en Brignoles.
Overrompeld door zoveel investeringen keek ik wazig vooruit met mijn imitatie van de Good Doctor en besloot zelf ook extra te investeren, zoals in een sportief lichaam. Ik trok er op uit met de fiets samen met dochter Fé waar we al na vijfhonderd meter tegen de berg op fietsen werden aangestaard door drie ezels. Ik ken dat bijbelse verhaal niet zo heel goed, maar dat was toch ook iets met ezels. We reden zelfs naar het oosten, dus hoeveel meer tekenen van boven had ik nodig om Mindfullness te begrijpen en dat je in de natuur uiteindelijk je ware ik tegenkomt.
Weer thuis gekomen hoorde ik het gras juichen en dat was niet het gras in de Amsterdam Arena; in Zuid Frankrijk werd maar liefst zeven dagen regen voorspeld en pas daarna gaat de zomer van start. We zijn aan het aftellen!
//
