Ik ben vroeg wakker vandaag; met knijpoogjes zie ik door de houten luiken heen dat de zon al behoorlijk fel schijnt. Floor onze hond staat buiten ergens opgewonden naar te blaffen dus zonder mijn liefste wakker te maken stap ik uit bed en strompel naar het warme terras om mij eerst eens goed uit te rekken, het belooft een heerlijke dag te worden; de zee is blauwer dan blauw en de temperatuur stijgt met de dag. Floor, onze Golden Retriever ligt bij de skimmer van het zwembad zeer gespannen te kijken naar het bakje; ze blaft en gromt. Misschien is haar bal er wel ingevallen; ik haal nog wat slaperig het dekseltje van het putje af, verwacht een tennisbal maar zie nog net een lange worm wegschieten. Oh nee, dat is geen worm, denk ik nog, dat zijn van die kleine slangetjes die we soms in het zwembad hebben. Ik geef er een tikje tegen en zie ineens een dikke rat uit de skimmer wegzwemmen, op topsnelheid naar de overkant, alsof hij daar een uitgang ziet. Ik schrik even en begrijp nu waar de uitdrukking ‘jij bent een echte waterrat’ vandaan komt; wat kunnen die beesten goed zwemmen zeg. Floor blaft nog een keer en kijkt triomfantelijk naar mij met een snuit van: ‘hehehe, dat had ik goed gezien he, baas!’ Ik overleg met mijzelf hoe ik de rat uit het zwembad haal; verdrinken is geen optie en vastpakken ook niet; straks bijt het beest mij en heb ik de ziekte van Weil en moet ik voortaan als kobold van twee meter door het leven gaan. Ik pak de stok met net om de rat er uit te tillen en daarna de berg af te gooien. Floor en de rat denken daar anders over; iedere keer als ik de rat op mijn netje heb liggen, duikt ie weer het water in terwijl Floor nog harder blaft. Uiteindelijk lukt het mij; met een snelle zwiep gooi ik de rat omhoog, maar niet ver genoeg; hij is best zwaar. Het natte beestje valt wat ongelukkig op zijn hoofd op de kant en daar staat Floortje met grijpgrage kaken klaar om de rat direct dood te bijten. Ik hoor een gesmoorde ‘Piep’ waarna de chique Golden met een vers vermoorde rat in haar bek triomfantelijk en kwispelend wegrent. Het kan nooit gezond zijn voor een hond om met een dode rat rond te lopen; ik ren achter Floor aan en net als Floor haar prooi wil gaan ontleden, schuif ik het slappe lijk op mijn netje. Met een enorme zwiep gooi ik de natte dode rat alsnog ver over de heg, naar de brandplaats van de buren; dat zijn Indiërs en die zullen het beestje ongetwijfeld netjes op hun tuinafval verbranden. Floor kijkt beteuterd; als ze kon praten zou ze ‘asjemenou’ zeggen. Nu is ze voor de jacht weer aangewezen op de hagedissen in de palmboom; die beesten zijn hun leven bij ons ook niet veilig; wekelijks vinden we afgekloven hagedissenpootjes in de tuin. Maar liever dat, dan een dode rat.
Heh gat; een rat in het bad.