Hoe langer ik in Frankrijk woon en afstand neem van Nederland, des te meer ga ik mij verbazen over de verschillen. Zo informeerde de 8e Montessorischool in Amsterdam mij dat wegens bezuinigingen voortaan de muziekleraar de vaste invalkracht wordt (‘Ja kinderen, vandaag zingen we maar weer Hup Holland Hup!’), dat er complete klassen verdwijnen en worden verdeeld (‘Mag ik bij jou op schoot zitten?’). De taken van de concierge en de telefoniste worden eveneens opgeheven, dat mogen de ouders zelf opknappen (Met wie spreek ik?!). Fijn hoor, zo’n Amsterdamse school. Amsterdam heeft ook nog steeds een leerachterstand tov de rest van Nederland omdat meer dan de helft van de klas de taal onvoldoende beheerst. Ach, dan voeren we straks toch een andere taal in; Swahili, Berbers, wat de meerderheid wenst. Op de openbare lagere scholen in Zuid Frankrijk is het voor de kinderen 10 x beter geregeld; daar heeft iedere klas een klasse-assistent, eten de kinderen dagelijks een biologische driegangen maaltijd, leren ze naast Frans ook Engels en Italiaans en gaan de kinderen per jaar minstens 1 week op ski- of zeilkamp. De bijdrage van de ouders is in deze nihil. De kinderen in ons gezin gaan een mooie toekomst tegemoet. Maar eerst het eindejaarsschoolfeest!
Kinderen beter af op openbare school in Zuid Frankrijk.