Na de storm

Dat het weer aan de Côte d’Azur behoorlijk in de war is, blijkt uit het feit dat de tornado van vanochtend niet was voorzien door de heren en dames van de meteo. Los van het feit dat dit best raar is, werden wij wakker om 7 uur door wat lichte regen die binnen 1 minuut omsloeg in een soort grijze mist om ons huis heen. Ik heb nog nooit zoveel regen gezien; vanachter het raam kon ik niets anders dan toekijken hoe de ligbedden achter de heg werden geparkeerd, de parasol in het zwembad verdween en alles van de tafels werd geveegd. Boven op zolder gilde Fietje dat ze een waterval in haar kamer had en inderdaad, door het dakraam kwam een soort plons naar binnen die wel 4 meter verderop, precies in haar bed neerkletterde. Na een half uurtje was het over en konden we de schade opnemen. Niet dat het zin heeft want stormschade valt niet onder onze polis. Ineens gilt Fé: ‘Hey, de trampoline is weg!’. Ja hoor, dat kan helemaal niet, dat ding weegt wel 100 kilo, maar inderdaad, het 5 meter brede gevaarte is weg. Samen met zoon Tom ga ik op inspectie en behalve een ingedeukt hek zien we de trampoline nergens. We besluiten bergschoenen aan te doen, een lange dikke broek en dalen af in ons ravijn. Tussen de doornstruiken en prikkende muggen door vinden we 25 meter onder ons, op 50 meter van het huis de trampoline; op zijn kop, tegen een boom aan. Hadden we nu maar een helicopter. Na overleg besluiten we om de weg vrij te knippen met snoeischaren, de sleepkabel aan een stuk ankertouw vast te knopen en de trampoline naar boven te hijsen. Dat valt nog niet mee; gelukkig komt de buurman helpen. Na 4,5 uur zweten en zwoegen staat de trampoline weer op zijn plek. Morgen eerst maar een grondankers halen want met het weer kan je tegenwoordig alles verwachten.