Blog Archives

Eerlijk is eerlijk; leven in Frankrijk is niet iedereen gegeven. Vaak gaan we hier naar toe omdat we verliefd zijn geworden op de mooie dingen. Zoals de muziek en films uit de jaren zeventig, de uitgestrekte en ongerepte natuur, de quasi romantische restaurantjes, de ‘zucht meisjes’, de palmen langs de boulevard en het azuurblauwe zeewater. Of de lol van het ‘lopen als een local’ met een stokbrood onder de arm, gevolgd door een moment van rustig liggen in een parkje omringd door verse kaasjes, een flesje wijn en uw geliefde. Dat kan natuurlijk ook in Nederland, al moet u dan wel eerst even de hondepoep aan de kant schuiven. Vele Nederlanders en Vlamingen gaan jaarlijks naar Frankrijk op vakantie, en de Nederlandse meerderheid heeft gemiddeld na tien jaar de woordenschat aangevuld met ‘un bakket sievoepleh’ en ‘ooievaar’. Gelukkig komt u met een glimlach en handgebaren ook in Frankrijk een heel eind.

Wonen in Frankrijk

Slechts enkelen onder ons wagen de sprong om daadwerkelijk in Frankrijk te gaan wonen (en werken). Net als wij, nu tien jaar geleden. We kennen persoonlijk niet zo veel Nederlanders hier, dat was ook niet de reden om hier te gaan wonen. Maar toch is het wel grappig om verhalen te horen van medelanders in La belle France. Radio verslaggever en goede vriend Joris Kreugel bezocht o.m. de Côte d’Azur en interviewde verschillende mensen die hier al jaren verblijven. Waaronder ondergetekende.

EK radio serie

De NPO Radio 1 serie ‘Leven als God in Frankrijk’, levert heerlijke luisterverhalen op; een verademing naast het gebruikelijke vlakke radio entertainment. Het team van Radio 1 vraagt zich af: kan je nog wel leven als God in Frankrijk en hoe doe je dat? De verslaggevers maken tijdens de EK-weken een reis langs Nederlanders die door heel Frankrijk wonen. Laura Kors loopt door nachtelijk Parijs met fotograaf Bart Koetsier. Sinds twee jaar trekt hij er 4 keer per week op uit om de ‘ onderkant van de samenleving die ’s nachts naar buiten komt’ te fotograferen. Van vechtpartijen tot eenzame schoenen, volgens Koetsier is Parijs ‘als een mooie vrouw die hem avond aan avond naar buiten lokt’. Joris Kreugel gaat op bezoek bij Peter van Santen, honorair-consul in de Cote d’Azur. Hij vertelt onder andere over de armoede waar hij zich zorgen over maakt in dit gebied. Laura Kors ging ook op bezoek bij Fanny Rutgers, die al 30 jaar lang als onderwijzeres op een school in een buitenwijk van Parijs werkt. (De Lycee Internationale in Saint German en Laye). Op Franse scholen staan discipline en hiërarchie nog hoog in het vaandel. “Dat wij in Nederland ‘je’ tegen de onderwijsinspecteur zeggen wordt door mijn Franse vrienden nauwelijks geloofd”. Elke dag eten de kinderen warm op school en tot 2009 konden leraren en eindexamenleerlingen daar nog nog wijn en bier bij drinken in de kantine. Sinds 1,5 jaar worden er niet alleen brandoefeningen gehouden, maar worden kinderen ook getraind om te gaan met terroristische indringers (heel stil onder hun tafeltje zitten) en aanvallen met chemische stoffen (ventilatieroosters afplakken en stilzitten om zuurstof te sparen).

Joop Zoetemelk

U kunt ook een aflevering beluisteren met wielericoon Joop Zoetemelk die al 44 jaar in Frankrijk woont na verliefd te worden op een Franse vrouw. De nuchtere Hollander vindt de Fransen op het platteland ook nuchter. Aanpassen was dan ook geen enkel punt. Aan zijn omvangrijke achtertuin grenst 10 hectare natuurbos, dat ook van hem is. Joop fietst nog bijna dagelijks op 1 van zijn 2 moderne racefietsen. De fietsen waarmee hij de Tour (1980), de Vuelta (19179) en het WK op de weg (1985) won staan op de zolder boven zijn garage. Daar hangen naast zijn medailles, ook bijna al de truien (gele, bolletjes, WK etc..) die hij won in zijn carrière. Zoetemelk was de allereerste winnaar van de bolletjestrui (1975). Ook zijn er een paar oude noren te vinden. Hij begon namelijk ooit met schaatsen, waarbij hij in de zomer ging wielrennen om zijn conditie op pijl te houden. ” Maar ja, het fietsen ging me veel beter af, dus ging ik dat doen”.

Live of terug luisteren

De items worden dagelijks live uitgezonden via NPO Radio1, tussen 15.00 en 15.30 uur in de rubriek: Leven als God in Frankrijk. Alle uitzendingen kunt u terug luisteren via de ‘Gemist’ knop de NPO1 site. We hebben de gemiste uitzendingen vast voor u klaar gezet met deze link.

door Arleen Atienza/17 juni 2016/in Blog

Net even buiten het Middeleeuwse centrum van Biot, via de weg naar Valbonne en Cannes vindt u een luxe domein in een stille groene vallei met 36 villa’s. Inmiddels staan de eerste huizen in Bastide stijl en tekenen de contouren zich af van een stijlvol geheel. Muren van Provençaalse stenen, villa’s in kleuren steenrood of vanille, met voldoende ruimte onderling voor privacy en een eigen zwembad.

Nog vijf villa’s

Er zijn nog vijf villa’s te koop, met naar keuze ruimte voor een zwembad of een dubbele garage waarmee u de woonruimte tot 126 vierkante meter kunt uitbreiden. Neem snel contact met ons op zodat wij u precies kunnen tonen welke villa’s er nog te koop zijn, en voor welke scherpe prijzen.

Gratis keuken

Speciale aanbieding van de ontwikkelaar; wie tekent voor eind juni kan bij de nieuwbouw villa in Biot een volledig ingerichte keuken uitzoeken. Zoekt u een stijlvolle nieuwe villa in Zuid Frankrijk? Dit is voorlopig de laatste kans! Mail ons via info@wonenaandecotedazur.nl

Meer over de nieuwbouw villa in Biot

In Biot, de stad van het sierlijke glaswerk en Zuid Franse gezelligheid verrijst een nieuw domein waar een prachtige nieuwbouw villa te koop wordt aangeboden. Zesendertig om precies te zijn; vrijstaand en geschakeld, op verschillende hoogtes, al dan niet met zwembad. Dit nieuwe domein van 36 vrijstaande en geschakelde villa’s op de hoogten van Biot in een rustige omgeving met optie voor een eigen individueel zwembad. Sla daarom snel uw slag voor deze nieuwbouw villa te koop in Biot.

Gebouwd op een heuvel, beslaat het domein met de nieuwbouw villa in Biot maar liefst 7-hectare grond, in een dominante positie, aangenaam gelegen op het zuidwesten. Het biedt veel verschillende vergezichten: een glimp van de zee en het oude dorp vanaf het hoogste deel, terwijl andere uitzichten het ongerept gebleven landschap tonen van de eerste Alpentoppen van het Mercantour Massif tot aan de heuvels in het Brague Park.

Nieuwbouw villa te koop in Biot

Elke villa is een echte Provençaalse Bastide met 3-5 kamers, een eerbetoon aan de traditie tot in de kleinste details: pannendaken versterkt door elegante sierlijsten, schaduwrijke terrassen, traditionele luiken, smeedijzeren hekwerken . Elke nieuwbouw villa in Biot heeft een onderscheidend volume en lijnen aangepast aan het landschap door te spelen met warme kleuren. Perfect geïntegreerd in de omgeving, heeft een ieder het voorrecht van rust met goed afgeschermde eigen ruimte. Geïnspireerd door de Provençaalse kunst van het leven mixt men op dit domein de oude architectuur met modern comfort; zo geniet u van brede ramen die uitkijken op de aangelegde tuin of voor de meeste van u, aan het zwembad.

Elke Bastide biedt ruime woon oppervlakten grote slaapkamers en badkamers.

door Arleen Atienza/12 juni 2016/in Blog

Het Nederlands Ondersteuningsfonds doet wat het zegt; het ondersteunt Nederlanders die ongewild in moeilijke situaties terecht zijn gekomen waarbij ze tijdelijk wat hulp nodig hebben. In het jaarverslag kunt u precies lezen wat het Nederlands Ondersteuningsfonds in 2015 heeft gerealiseerd. Bent u nu nog sterk, gezond en onafhankelijk maar vindt u dit ook een Fonds dat de moeite waard is? Uw financiële support is van harte welkom. Voor meer informatie www.nederlandsondersteuningsfonds.fr

JAARVERSLAG 2015-2016

In de periode 2015-2016 had het Ondersteuningsfonds 19 cliënten en ontvingen 7 cliënten maandelijks financiële ondersteuning. In een aantal gevallen werd incidenteel hulp verleend. De cliënten van het fonds ontvangen op hun verjaardag een financiële gift en in de maand december een ‘kerstuitkering’, waarvan de hoogte afhankelijk is van de individuele omstandigheden. Voor een drietal cliënten betaalt het fonds de kosten van de mutuelle.

De ondersteuning van één cliënt is per 1 oktober beëindigd omdat hij naar een maison de retraite is verhuisd en de ondersteuning van één cliënte zal in de loop van 2016 worden beëindigd omdat zij en haar echtgenoot weer in staat zijn zelf in hun levensonderhoud te voorzien.

Uitgangspunt bij het bepalen of (financiële) hulp wordt verleend is altijd de vraag of een beroep kan worden gedaan op de Franse of Nederlandse overheid, dan wel familie van de aanvrager van hulp. Alleen als andere hulp niet voorhanden blijkt, verleent het Ondersteuningsfonds (financiële) hulp, waarbij het streven erop is gericht cliënten zodanig te begeleiden dat zij op termijn weer op eigen benen kunnen staan.

Onderstaand enkele voorbeelden van hulpverlening door het Ondersteuningsfonds in de periode 2015-2016.

Op verzoek van de ambassade in Parijs is een bestuurslid van het fonds in de zomer van 2015 aan de slag gegaan voor een gezin dat door onfortuinlijke omstandigheden grote schulden had opgelopen. De man, die geen oplossing meer zag, is daardoor in ernstige psychische nood gekomen. Het bestuurslid heeft ‘op het scherpst van de snede’ onderhandeld met twee banken en voor de schuld van ruim € 50.000,- een afkoopkom van circa € 7.400,- weten te bedingen. Dit bedrag is door het fonds renteloos aan het echtpaar geleend en wordt maandelijks afgelost.

Het echtpaar heeft met ingang van 1 januari 2016 een nieuwe werkkring gevonden en een nieuwe woning betrokken en hun inkomen is gestegen. Ter gelegenheid van de kerst heeft het fonds € 250,- op de lening afgeschreven en € 250,- voor de kinderen geschonken.

In oktober besloot het bestuur maandelijks € 250,- te gaan overmaken aan een 65-jarige vrouw, die al jarenlang cliënte van het fonds is maar voordien uitsluitend incidenteel financiële hulp had ontvangen omdat zij erop staat in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Door haar ziekte was zij in de zomer van 2015 niet in staat om te werken en een buffer op te bouwen voor de wintermaanden en bovendien brengen haar medische behandelingen extra kosten met zich mee die niet door de verzekering worden gedekt.

Via de ambassade in Parijs kwam het fonds in contact met een alleenstaande vrouw, die voor haarzelf en haar drie kinderen nieuwe identiteitsbewijzen nodig had en zich de kosten daarvan plus de kosten van de noodzakelijke reis naar Parijs niet kan veroorloven. Na onderzoek van haar financiële situatie heeft het fonds de vrouw het benodigde bedrag geschonken. Daarnaast schonk het fonds haar een bedrag benodigd voor een niet vergoede noodzakelijke medische behandeling van haar zoon.

Voor een 90-jarige dementerende man kwam de benoeming van een tuteur aan de orde. Aanvankelijk gaf de familie in Nederland er de voorkeur aan een familielid als tuteur te benoemen. Na overleg met het fonds werd besloten in te stemmen met de benoeming van een professionele Franse tuteur. Het fonds heeft bij meerdere cliënten ervaren dat de aanstelling van een professionele tuteur, die exact weet hoe hij of zij zich bij de rechter moet verantwoorden, veruit de voorkeur verdient boven het vervullen van die taak door een Nederlands familielid.

Twee cliënten die al tientallen jaren geleden uit Nederland zijn vertrokken werden geholpen bij het invullen van hun aanvraag AOW. Eén aanvraag is inmiddels toegekend, de tweede is nog in behandeling.

In de periode 2015-2016 werden twee hulpaanvragen afgewezen, één aanvraag omdat de dame waarvoor hulp werd gevraagd zich nog niet officieel in Frankrijk had gevestigd. De andere aanvraag werd afgewezen omdat de persoon in kwestie over een grote familie beschikt die in staat moet worden geacht de problemen zelf op te lossen.

De verleende incidentele hulp betreft: de kosten van een dans-en muziekschool voor de dochter van één van de cliënten; het lidmaatschapsgeld van een gezelligheidsclub voor een cliënte die zich vaak eenzaam voelt; de aan twee banken betaalde afkoopsommen, die zijn omgezet in een renteloze lening waarop maandelijks wordt afgelost en de kosten van een retourticket naar Nederland om een ernstig zieke vader te bezoeken.

Algemeen

Het Nederlands Ondersteuningsfonds verleent niet alleen financiële steun. De bestuursleden van het fonds bezoeken regelmatig (veelal oudere) Nederlanders die vereenzaamd zijn, bieden een luisterend oor en verlenen assistentie bij het afwikkelen van juridische kwesties en het invullen van formulieren en begeleiden cliënten bij dokter- of ziekenhuisbezoeken, afspraken met instanties et cetera.

Publiciteit

De vrees dat het Ondersteuningsfonds, als gevolg van de gewijzigde werkwijze van de consulaten, minder goed bekend zal raken onder de Nederlanders in de PACA-regio lijkt niet bewaarheid. Dankzij de betrokkenheid van de beschermheer van het fonds, de consul te Nice, de goede contacten met de ambassade in Parijs en met Nederlandse clubs in de PACA-regio, de jaarlijkse mailing, de advertenties in de magazines van DNC en ANM en het regelmatig verstrekken van informatie over het fonds op door veel Nederlanders gelezen websites lijkt de kennis over de mogelijkheden voor hulpverlening door het fonds op peil te blijven.

Financiën

Het Nederlands Ondersteuningsfonds sluit het jaar 2015 af met een negatief saldo van € 4.737,-.

Dankzij het voorzichtige financiële beleid is het echter nog steeds mogelijk mensen die om hulp vragen financieel bij te staan als blijkt dat hun aanvraag gerechtvaardigd is en geen andere hulp voorhanden is.

In verband met de teruglopende inkomsten uit donaties is in het jaar 2015 geen toevoeging gedaan aan het kinderfonds, dat € 34.500,- bevat.

Op de kerstactie 2015/2016, in welk kader 1834 brieven zijn verzonden, werd door 169 donateurs gereageerd.

De opbrengst van de actie bedroeg per 15 mei 2016: € 28.688,50.

Het fonds keerde in het jaar 2015 in totaal € 31.491,- aan steun uit, waarvan € 21.398,- in de vorm van maandelijkse bijdragen. Voorts is voor een drietal cliënten de kosten van de mutuelle betaald; is – zoals hierboven vermeld – incidentele financiële hulp verleend; heeft een aantal cliënten een ‘kerstuitkering’ ontvangen en is een lening van € 7.405,- verstrekt, waarop maandelijks € 250,- wordt afgelost.

Bestuur

Op de 20^e algemene ledenvergadering, gehouden op 12 juni 2015 te Opio, zijn mevrouw I. van der Schalk en mevrouw E. Gerritse afgetreden als lid van het bestuur; mevrouw I. Cohen, mevrouw R. de Gans en mevrouw N. Hoedemaker zijn herbenoemd en mevrouw V. Keulen is tot lid benoemd.

Namens het bestuur,

R.M. de Gans

Voorzitter

27 mei 2016

door Arleen Atienza/8 juni 2016/in Blog

In een huishouden met vijf en soms zes personen, twee paarden, een hond en een konijn valt het niet altijd mee om de boel netjes te houden. We stofzuigen en dweilen elke dag, er hangen instructies voor de smurfen hoe het beddengoed dient te worden opgeborgen om te voorkomen dat de kast een lakengrabbelton wordt, maar het echt grondig poetsen van de tegels in de badkamer, het uitschrapen van de keukenla, of het wekelijks lappen van de ramen, daar heb je als werkend mens toch eigenlijk te weinig tijd voor. Daarbij, als je vrij bent, wil je genieten van je welverdiende rust en het uitzicht op zee. En wie kan je tegenwoordig nog vertrouwen als schoonmaakster? De verhalen aan de Cote Azur zijn bekend; van ogenschijnlijk keurige dames die overdag hun criminele neefje even langs laten komen om de boel te inspecteren qua alarm. En toevallig net als de eigenaar van huis is en de schoonmaker een alibi heeft, wordt er ingebroken en weet men precies waar te zoeken. Nee, dank je. Dan maar eens per maand met z’n allen een zaterdagochtend door het huis en de paardenstal rossen.

Maar vorige maand kwamen we iemand op het spoor via een kennis. Deze kennis was lyrisch: ”Zij is geweldig, echt ze komt hier al vijf jaar en ze is een echte ouderwetse poets. Met van die grote handen, weet je wel. En ze zoekt nog een adresje in de buurt….” ‘Zij’ is een 54 jarige vrouw uit Azerbeidzjan die hier met haar zoon woont. Ooit woonde ze in een Zuid Franse villa met een rijke man; nu is ze gescheiden en werkt ze als schoonmaakster bij mensen die wat hulp nodig hebben. Het verhaal van de kennis klonk goed en overtuigend; vooral die grote handen zag ik wel zitten; die is natuurlijk zo klaar met de ramen lappen!

De dame in kwestie werd uitgenodigd en het eerste wat opviel was het gitzwarte haar, de grote knoestige handen, de gebochelde rug en haar harde schelle stem. “Hallo!!! Leuk dat jullie mij vragen om schoon te machen!!!” riep ze vrolijk. De vogels vlogen verschrikt weg uit de boom en de paarden spitsten hun oren. Wat was dat?! We bleven vriendelijk lachen, stelden ons netjes voor en toonden de kamers van onze meiden, de badkamer, de huiskamer en wat we belangrijk vonden om aan te pakken. Ondertussen bleef de vrouw maar praten, met die hele harde schelle stem. “Oh ja!! Nee, dat begrijp ik!!! Ja leuk he die meiden!!!! Jo kreeg een vertwijfelde blik in haar ogen. Toch, het uurtarief werd afgesproken en toen we na een uur afscheid wilden nemen gilde de vrouw in Jo’s oor: ‘Leuk hoor!!! Kein probleem, ik blijf zolang als het moet hoor! Ik ga niet eerder weg!! voordat alles gemacht is!!” We keken elkaar aan en zeiden niets. Zou dit wel goed gaan?

De volgende week kwam ze. In de badkamer trok ze een speciaal tenue aan dat iets weg had van een kimono in broekpak vorm en begon ze de kast te stoffen met een keukenrol. Ik ging maar weg; soms kan ik verkeerde opmerkingen maken en wie weet konden we wel iets leren van de Azerbeidzjaanse manier van poetsen. De vrouw krijste naar Jo: “Wat een leuke foto’s zeg!!! Wie zijn dit??!! Terwijl ze een conversatie probeerde te starten op het niveau misthoorn, vielen alle fotolijstjes om. “Kein probleem!! It’s okay!.” Onhandig probeerde ze alles weer recht te zetten waarbij het steuntje van een oud zilveren lijstje doormidden brak. Omdat ze netjes is opgevoed zei Jo ook maar: “Kein probleem. Eh, it’s okay.” Maar jammer vond ze het wel. En zo roste onze Azerbeidzjaanse brulboei door ons huis. Ze werd iedere tien minuten gebeld (haar ringtone was een hele harde house track) waarna een gesprek volgde met veel geschreeuw en gegil dat we interpreteerden als een normaal gesprek dat vrolijk verliep. Ze was daardoor niet snel, verre van dat. Alles werd wel gepoetst, van stopcontact tot deurscharnier met Glassex en een keukenrol. Het advies van Jo om misschien een lekker warm sopje te maken met een doekje, werd resoluut geweigerd.”Nee, dat doe ik nooit. Dit is meine methode!!! Na drie uur had ze eigenlijk de huiskamer gedaan en beloofde het een lange dag te worden.

Terwijl we op kantoor aan het werk waren, hoorden we beneden een harde knal. “Kein probleem, it is okay!!!” hoorden we haar schreeuwen, gevolgd door enkele onweerstaanbare scheldwoorden. Toen ik naar beneden kwam was ze, met grote zweetplekken onder de oksels op haar knieën de vloer aan het stofzuigen, met alleen de stang. “Die stofzuiger is niet goed!! Die zuigmond is kapot!! Ik keek naar de amper een jaar oude Philips stofzuiger die blijkbaar in een worsteling het onderspit moest delven tegen de machtige armen van onze schoonmaakster. ‘Kein probleem hoor,” zei ik om haar gerust te stellen. “ik bestel wel een onderdeel bij de onderdelenlijn.nl Gedurende de dag hoorden we op verschillende plaatsen in het huis van alles op de grond vallen, wederom gevolgd door veel gevloek. Nadat de dame eindelijk om half vijf was vertrokken, waren wij doodop. “Pff, vroeger was ik altijd blij als de schoonmaakster drie uurtjes langs kwam. Nu ben ik kapot” zuchtte Jo en ze keek naar de grond. “He, ze heeft hier helemaal niet gezogen?!” Inderdaad, daar lagen nog wat konijnenkeutels naast de bank; achtergelaten als kadootje tijdens het vaste speel en knuffeluurtje van Piraat het konijn. Er werd direct een inspectierondje gedaan en dat viel tegen. De spiegel in de badkamer was nog vies van alle tandpasta spetters, de bedden van de meiden leken nog steeds op een grote prop lakens, er lag stof onder ons bed, de ramen waren dicht, achter de vuilnisbak lag nog een uilenschil en bij de voordeur stond de oude afdruk van een modderige paard rijlaars. “Dit moet je wel zeggen hoor, misschien moet je haar gewoon een beetje op weg helpen wat de Hollandse manier van poetsen is” zei ik, en delegeerde het probleem subtiel naar Jo. “Weet je wat schat? We !! nemen lekker !! een wijntje !! en ik zet een muziekje aan!!! schreeuwde ik met een imitatie van onze schoonmaakster die na zo’n dag toch ook hartstikke schor moest zijn. De radio bleef echter stil en dat was raar. Ik probeerde van alles, maar hoorde alleen een zachte bromtoon. Voorzichtig keek ik achter de versterker waar 50 verschillende snoertjes lopen en zag dat hier grondig was gestoft. In alle ijver had onze slopende schoonmaakster daarbij een aantal kabeltjes uit de versterker getrokken met als gevolg geen geluid meer en een bromtoon. Na een half uur languit onder de kast te hebben gelegen had ik alle bedrading weer uitgevogeld en aangesloten. Vermoeid wilde ik een groot glas water voor de dorst. De kraan in de keuken leek echter te ontploffen; er kwam geen water meer uit de kraan maar uit het voetstuk op het aanrecht. Het water gulpte over het aanrecht en stroomde over de grond. “Jooooo!” gilde ik. “weet jij iets van de kraan in de keuken?’”Jo kwam aangelopen met een gebroken spiegeltje uit een slaapkamer boven en zei dat ze haar wel had horen vloeken op de kraan.

We zijn echt wel makkelijke mensen en hebben het nog twee keer geprobeerd. Maar iedere week ging er wel iets blijvend kapot; een stopcontact dat in de muur afbrak, een keukenla die uit de rails werd getrokken en er niet meer in kon en een afgebroken sleutel in de voorraadkast. Om erger te voorkomen, hebben we afscheid van onze schoonmaakster genomen. De rust is gelukkig wedergekeerd en ineens is het heerlijk om in alle rust weer zelf je huis te poetsen. Toch, mocht u nog iemand weten, we houden ons aanbevolen.

door Arleen Atienza/2 juni 2016/in Blog

Azur nieuws: Het lapzwansen leger, de rode loper en trillende ramen.

In Frankrijk staat men graag op de barricaden; vooral als het lekker weer is natuurlijk. Statistieken wijzen uit dat het voorjaar en de periode net voor de zomervakantie de meest geliefde momenten zijn om de boel plat te leggen met een staking. En deze weken wordt het steeds heviger omdat het onderwerp dit jaar van groot belang is voor de Nationale (on)rust of zo u wilt, onlust. De nieuwe Arbeidswet is er ineens doorheen gedrukt en dat terwijl iedereen tegen was. Niet dat de regering had verwacht dat werknemers en vakbonden zouden instemmen met een wet die hun sociale zekerheden ineens op het spel zet.

Nu is het zo, dat als je bij een bedrijf in Frankrijk werkt en je hebt een vast contract, de baas je niet zo maar kan ontslaan. Je kan in hoger beroep gaan maar ondertussen moet hij je doorbetalen. In sommige gevallen betaalt een baas het salaris door voor een periode die gelijk is aan het aantal dienstjaren. De simpelste oplossing is dan om iemand, hoe gedemotiveerd of slecht presterend ook, gewoon in dienst te houden. Ik ken genoeg van dat soort mensen, op best belangrijke posities die alleen om die reden mogen blijven zitten. Letterlijk.

De nieuwe Arbeidswet maakt het voor een baas makkelijker om van dat soort lapzwansen af te komen. U herkent die werklustige mensen wel; veel zuchten, krom lopend, nooit te bereiken via telefoon of mail, maar vooral klagen dat ze het zo druk hebben. Inderdaad, u komt ze bijna overal tegen. Frankrijk heeft een ongekend groot arsenaal van dit soort niet te motiveren lapzwansen die allemaal lid zijn van een vakbond.

Nu de Arbeidswet er door is (tenminste…) toont men ineens een ongekende werklust en daadkracht. Het lapzwansen leger is rechtop gaan staan en legt heel slim het hele land plat. Blokkades bij olieopslagplaatsen hebben veel effect; wie een tank diesel of benzine wil hebben, staat lang in de rij. Het is een kwestie van buigen of breken voor de regering; geeft men toe, dan blijft alles bij het oude en sukkelt Frankrijk verder weg. En blijft de Wet van kracht, dan houden de stakingen nog wel even aan; de energiecentrales gaan ‘on hold’ en ligt het hele openbaar vervoer plat. Het wordt het in ieder geval een stuk rustiger op de weg. Voor de inwoners in de Alpes Maritimes valt het erg mee, wij kunnen altijd gewoon gaan tanken in Monaco of Italië. Of gewoon aan het strand gaan liggen met een biertje.

Ondertussen worden we door Hollande opgeroepen om vooral geen extra brandstof te tanken anders dan normaal en stuurt de regering eigen tankwagens om de benzinestations te bevoorraden uit de nationale brandstof reserves. Het is een gekke tijd, en dat met EURO 2016 voor de deur. Het volk mort, komt in opstand en staat op. Misschien verbeeld ik het mij, toch hoor ik dit lied steeds in mijn hoofd.

En zo gebeurt er altijd wel wat in Frankrijk, leuk he! Gelukkig is er niets mis gegaan bij het Filmfestival in Cannes Cote Azur; daar was het als vanouds kijken en bekeken worden voor fans en filmsterren. Als u wilt weten hoe het eigenlijk voelt om op die rode loper te staan; kijk/beweeg dan met uw muis rond op het onderstaande Round Me beeld.

Roundme is leuk om foto’s te maken om u heen, maar niet alles om ons heen is met een camera te vangen. Weet u nog dat in Carros een verbod werd afgekondigd voor het roken van de Arabische waterpijp op publieke plaatsen? De ‘mannen’ met jurken zijn nu net zo boos als hun broeders in Ede; er zijn inmiddels vier auto’s in vlammen op gegaan als protest tegen de inperking van hun vrijheden. Natuurlijk werden deze auto’s aangestoken in een gebied waar geen CCTV camera’s hingen.

Nog meer Azur nieuws

Langs de grens met Italië hangen deze camera’s wel en zo kon men een groepje vluchtelingen ‘spotten’ die via de tunnel bij Menton via Ventimiglia Frankrijk probeerde binnen te komen. De lokale gendarmerie zette hen weer netjes terug in Italië. Misschien waren ze wel op weg naar een feestje in de bossen bij Salles-sur-Verdon.

Ook dan waren ze opgepakt, net als alle andere bezoekers van een illegaal housefeest. Meer dan vijftienhonderd mensen gingen hier heerlijk uit hun dak, totdat het geluid werd stilgelegd en het feestje abrupt ten einde kwam. Jaja, de boswachter houdt niet van harde muziek in de bossen; dan moet je toch minstens Coldplay heten. Zij gaven een show in Nikaya in Nice en de ramen trilden in de wijde omgeving tot aan Colle sur Loup. Gaan we daarover klagen? Gaan we staken? Steken we de auto van de buurman in de brand. Natuurlijk niet; het is leven en laten leven aan de Cote Azur, al heeft niet iedereen dat door. Of om met de woorden van Coldplay (Don’t Panic, 1999) te spreken:

Bones, sinking like stones,

All that we fought for,

Homes, places we’ve grown,

All of us are done for.

And we live in a beautiful world,

Yeah we do, yeah we do,

We live in a beautiful world.

Voor de studenten van de International School in Nice Cote Azur is het leven in ieder geval mooier dan mooi; zij slaagden allen voor hun diploma. Nu nog een baan zoeken, bij voorkeur met een Arbeidswet die veel sociale zekerheden geeft. Morgen vieren we een zonnige Moederdag in Frankrijk, zijn de brandstoftanks én de champagnekoelers goed gevuld op het circuit van Monaco en wensen wij Max Verstappen heel veel succes. En u een fijn weekend!

Ab en Jo

door Arleen Atienza/28 mei 2016/in Blog

Het was een week waarin veel gebeurde. Sommige dingen waren gepland, andere kwamen totaal onverwacht voorbij. Toch kan niemand daar zo lang bij stil blijven staan als filmsterren op de rode loper doen, voor het Palais des Festival in Cannes. Want inderdaad, het regende vaak en lang en dat is een signaal van boven dat het Cannes Film Festival weer is begonnen. Je vraagt je af waarom ze het hele evenement niet gewoon een week opschuiven, dan heb je nl. altijd mooi weer.

Maar misschien is die regen juist wel een goed excuus om naar films te kijken. Woody Allen’s film opende in ieder geval de 69e editie van het Cannes Film Festival met de film ‘Society’. En laat die society in Frankrijk juist deze week helemaal op zijn of haar kop staan. De regering heeft namelijk ‘per decreet’ een nieuwe Arbeidswet ingevoerd, zonder dat er overleg en gestemd werd met en door het parlement. Een schande vindt men dat; dat doe je in een dictatuur maar niet in een verfijnde society als in la belle France. Alle protesten werden echter aan de kant geschoven, net als de Nederlandse regering doet met het overweldigende Nee tegen het verdrag met Oekraïne. Echter, anders dan in Nederland waarbij het leven weer verder kabbelt, zijn de Franse vakbonden en de arbeiders nu echt boos. “Als de regering denkt dat de Arbeidswet kan worden ingevoerd, dan heeft men het mis!” briest het volk en daarom zal de komende weken Frankrijk voor een groot deel worden verlamd in al haar publieke diensten met langdurige stakingen. Ik hoop toch zo dat de nieuwe Arbeidswet ook een clausule heeft waarin stakende werknemers gewoon kunnen worden ontslagen wegen werkweigering.

Maar misschien droom ik wel te veel over hoe rechtvaardig en mooi de wereld kan zijn. Dat dromerige heb ik niet alleen hoor; het wordt ook gedaan door (vooral werkloze) waterpijp lurkers die even willen ontsnappen uit de harde realiteit. Het roken van de waterpijp; de z.g. ‘Chicha’ (spreek uit Tsjietssja) komt uit de Arabische wereld en verleidt veel jonge mensen om op een tapijtje te gaan liggen en aan de soort fietspomp slang te zuigen. Die slang zit vast aan een kitscherige gouden bloempot waarin brandende tabak en water zit. Leuk voor toeristen op vakantie in Marokko, maar er ontstaat in Europa een hele cultuur waarin vooral jongeren worden aangemoedigd ‘chicha’ te roken. Het smaakt als een soort hele slappe Belinda Menthol Light sigaret, maar ja, je doet tenminste wat met je leven.

In Nederland worden zelfs aan kinderen kleine chicha rookpijpjes verkocht, gewoon omdat het kan. Gelukkig zijn er meer mensen die daar ook jeuk van krijgen. Dat eindeloze gehang van het groeiende legioen Chicha gebruikers, al dan niet met baard en/of jurk, werd Charles Scibetta, de burgemeester van Carros te veel. Hij heeft een noodverordening uitgeroepen tot aan oktober dit jaar waarin het verboden is om Chicha op straat en in publieke gelegenheden te roken. Zo doe je dat.

Wat wel in publieke gelegenheden kan is Internetten. En dat kan in Nice nu helemaal gratis. In de hoofdstad van de Côte d’Azur kunt u gebruik maken van gratis 4G internet voor het hele publiek. Kies met uw telefoon de ‘Spot Wifi Nice’ en u kunt een uur lang gratis en snel Internetten. Verkrijgbaar op en rond de Promenade du Paillon, in Place Massena, de Place Garibaldi, Cours Saleya, Palais van Justitie en het treinstation. Na een uur wordt de verbinding verbroken, maar kunt u zich ongelimiteerd steeds opnieuw aanmelden. Een mooi staaltje city marketing.

Een slecht staaltje marketing konden de gasten van het Hotel Eden Roc op de Cap d’Antibes ervaren. Dit superluxe vijfsterren hotel waar bijvoorbeeld George Clooney logeert, werd het toneel van een slechte grap. Ondanks de beveiliging tegen een terroristische aanval, konden zes gemaskerde mannen met een speedboot gewoon op hef hotel afvaren. Zij hadden nep bomgordels om en een zwarte vlag achterop de boot, alsof ze van IS waren. Badgasten renden weg, sprongen in het zwembad en pas na tien minuten was Louis de Funes, pardon de immer alerte Nationale Gendarmerie ter plaatse en kon de boot met inhoud worden gearresteerd. Het bleek om een PR stuntje te gaan voor Oraxy, een Franse start-up dat een Marktplaats voor Miljonairs wil gaan lanceren en op deze manier aandacht van de pers wilde krijgen. De eigenaar zal ongetwijfeld de gevangenis in gaan. En zo werd het (zeer terecht) ook voor hem een week die anders liep dan verwacht.

We kijken zoals altijd vooruit en kunnen niet wachten tot we eind deze maand onze held Max Verstappen in actie zien op het circuit van Monaco. Daar bent u dit Pinksterweekend al welkom voor de historische Grand Prix races.

door Arleen Atienza/16 mei 2016/in Blog

Deze maand zien we weer Amerikaanse Jeeps over de Croissette in Cannes rijden, lachend toegejuicht door een zwaaiende mensenmenigte die nog steeds vol bewondering en met respect de Franse Bevrijding vieren. Deze week heeft Nederland al haar Bevrijding gevierd en roept de dodenherdenking steeds meer verzet op met #4meinietvoormij. Het zijn jonge medelanders die niet begrijpen dat de manier waarop zij in vrijheid in Nederland, Belgie en Frankrijk kunnen leven, juist te danken is aan de strijders uit de Tweede Wereldoorlog.

De politiek roept: ‘We moeten elkaar niet veroordelen, we moeten juist samenleven’. Maar ja, leg dat maar eens uit aan de mensen in Ede, die geen vrijheid meer hebben. En niemand die ingrijpt. Ik ben oprecht blij dat ik niet meer in Nederland woon. En iedere week komen er nieuwe argumenten bij om nooit meer terug te komen. Zocht u nog een laatste duwtje om definitief in Frankrijk te gaan wonen? Frankrijk heeft een sterke defensie, een veel betere gezondheidszorg en een politiekorps dat overlast durft aan te pakken. Als bonus krijgen we volgend jaar een President die een andere koers gaat varen dan de socialistische koekenbakker Hollande.

De vrijheid waar Frankrijk voor staat zal dan met nog meer daadkracht worden verdedigd. De grenzen zijn al dicht, de controles scherper, op alle lagere scholen worden kinderen wakker geschud en gevraagd om verdachte figuren op straat direct te melden bij de politie. Het leven wordt er misschien niet leuker op, maar de bevolking wel een stuk alerter. Toch genieten we nog volop van onze vrijheid; zeker als we van de net heropende duikplank in Monaco afspringen. In Port Hercule is het zwembad van Olympisch formaat weer open; met een glijbaan van maar liefst 45 meter lang en vier prominente duikplanken tot tien meter hoog. U kunt hier heerlijk zwemmen en plonsen met uitzicht op mensen die op hun beurt weer in geld zwemmen. Open van 09.00 tot 18.00 uur. Gedurende de F1 Grand Prix en de historische Grand Prix is het zwembad uiteraard even dicht.

Wat ook dicht gaat is het ambitieuze ‘Smart Parking’ project in Nice. Het idee was slim; sensoren op alle parkeerplekken in de stad stonden in verbinding met een App om te laten zien of er een parkeerplaats vrij was. Via de App zag u dan waar u het beste kon parkeren. De realiteit is dat er nooit een vrije parkeerplaats is in Nice, anders dan een parkeergarage. En het signaal van de sensors was niet sterk genoeg, dus de App werd al snel waardeloos. Er is gelukkig maar tien miljoen aan uitgegeven.

Dan hoopt de SNCF, de Franse Spoorwegen, het beter te gaan doen. Al jaren wordt er geklaagd over de slechte treinverbindingen tussen Marseille en Nice. Dat komt natuurlijk vooral door het aantal stakingen, maar daar wil de SNCF het nu niet over hebben. Met de komst van een nieuw treinstation bij Sophia Antipolis wil men de lokale bevolking inspraak geven in de aanleg van een geheel nieuw treinspoor en bijpassende dienstregeling. De huidige rails en spoorplannen dateren uit 1860; terwijl in 2015 alleen al in Paca meer dan 2,5 miljard keer met de trein is gereisd. Alle reden dus voor een aanpassing met de moderne tijd en de mobiele reiziger. De nieuwe website is het nieuwe vertrekpunt: http://www.lignenouvelle-provencecotedazur.fr om u straks optimaal van dienst te zijn.

U optimaal van dienst zijn; dat willen de illegale Chinese masseurs ook graag. Wie aan het strand van Juan les Pins zijn vermoeide rug even op een ligbedje neerlegt, wordt al snel aan de gevoelige teen getrokken door een stuurs kijkende Chinees met vissershoedje. ‘Massage? Very cheap and good!’ Wanneer u nee, zegt, komt er na vijf minuten een andere massage Chinees vragen of u toevallig massage wenst. En na vijf minuten komt er nog een. En nog een. Al deze praktijken zijn reuze illegaal, tot grote ergernis van de strandtent eigenaars. Zij krijgen immers een boete van 170 euro als het vuilnis te vroeg op straat wordt gezet terwijl de gemeente politie op het strand niets uitvoert. Gelukkig kunt u hier zelf iets aan doen. Ik maakte deze week een simpel bordje met ‘No Massage’ en prikte dat aan een lepel in het zand. Echt waar, de Chinezen konden er even om lachen, maar voor de rest van de dag heeft niemand meer iets gevraagd. Wat een heerlijke rustige dag werd het. De eigenaar van onze favoriete strandtent vond het een gouden idee en gaat soortgelijke bordjes aan zijn klanten aanbieden.

Tot slot nog een leuke tip om gratis met dolfijnen te zwemmen; duikt u vooral in zee bij Cap d’Ail, daar is een grote groep dolfijnen gesignaleerd die graag met mensen zwemt. Heeft u watervrees, geniet u dan vanaf uw beeldscherm met het volgende filmpje over Cap d’Ail.

door Arleen Atienza/7 mei 2016/in Blog

Franse notarissen maken geen fouten. Aldus de juichende kop boven een artikel van een voormalig compagnon van mij. Helaas, dat is niet waar. Ook op Franse notariskantoren worden fouten gemaakt. Niets menselijks is deze beroepsgroep vreemd. Maar in Frankrijk worden deze erreurs meestal niet zo maar gerectificeerd.

Helaas is dit ook de ervaring van twee cliënten van mij. Dit echtpaar was verwikkeld in een echtscheidings- procedure. Op het moment dat de vrouw een nieuwe woning in Frankrijk aankocht, was deze procedure nog niet afgewikkeld. De notaris had hen erop moeten wijzen dat het zinvol zou zijn de echtscheiding af te wachten.

In plaats daarvan stond hij erop dat zowel de man als de vrouw de koopakte tekenden, met alle gevolgen van dien.
Nadat ook de akte van levering was getekend, meldden zij zich bij mij. Je zou zeggen, een kwestie van rectificeren. Een gezamenlijk eigendom van een huis in Frankrijk hadden partijen immers niet beoogd. De visie van de notaris omtrent de gang van zaken week echter 180 graden af van die van cliënten. Volgens hem hij had hen nog zo op het hart gedrukt vooral niet te tekenen.

Hoe nu verder?

In een dergelijke situatie kan men zich wenden tot de Chambre des Notaires, een instantie die het handelen van Franse notarissen onder de loep neemt. Maar een dergelijke procedure duurt lang, geeft veel rompslomp en leidt zelden tot succes. De beroepsgroep is zeer gesloten en het is niet de cultuur om fouten toe te geven.

Het alternatief? De woning toedelen aan mevrouw. Aangezien het honorarium van de Franse notaris rechtstreeks verband houdt met de waarde van het huis, kost de akte van toedeling in dit geval een slordige 5.000 euro.
Dit soort onaangename verrassingen kunt u simpelweg voorkomen door tijdig een expert met kennis van het Franse recht in te schakelen, voordat u een akte tekent.

Ook goed om te weten
• Op 17 augustus 2015 is de Europese Erfrechtverordening in werking getredenop basis waarvan uw vakantie- woning in Frankrijk
vererft naar Nederlands erfrecht.
• U kunt op eenvoudige wijze het successierecht tarief van 60% omzeilen.
• Het is eenvoudig om zelf een testament in Frankrijk op te stellen.

door Arleen Atienza/7 mei 2016/in Blog

Ieder jaar wordt traditiegetrouw in Cannes het Internationale Vuurwerk Festival georganiseerd, officieel het Festival d’Art Pyrotechnique. Dit vuurwerk feest begon in 1967; toen werd voor het eerst vuurwerk vertoond op de maat van muziek. Spectaculair voor die tijd! Sinds 1967 is er qua techniek veel veranderd; maar jong en oud genieten nog steeds van de shows compleet met vuurwerk, licht, muziek. Dit in perfecte harmonie met de spiegeling van de zee, de gedoofde lichten op de Croisette, de prachtige baai van Cannes en naar keuze een glas koude rosé.

Show

Ook in 2016 worden de shows, verdeeld over zes avonden. Met deelnemers uit zes landen, georganiseerd door geselecteerde firma’s. Deze bedrijven zijn gespecialiseerd in het ontwerpen van de mooiste vuurwerk shows en presenteren een creatieve mix van vuurwerk en muziek. Het thema mogen de creatieve vuurwerk kunstenaars zelf bedenken; het wordt wel eerst voorgelegd aan de organisatie, om de veiligheid te controleren.

Vestale Award

Degene die de beste show geeft tijdens het Vuurwerk Festival Cannes 2016 wint de zilveren Vestale Award. Deze prijs is in vuurwerkland toonaangevend en gebaseerd op Vesta, de Romeinse godin van het haardvuur. Vesta was de zus van Zeus. De winnaar wordt uitgekozen door de jury gebaseerd op originaliteit, thema, muzikale illustratie, kleuren, synchronisatie en ritme. Eens in de vijf jaar strijden de jaar winnaars om de Gouden Vesta; de absolute beloning voor creatief met vuurwerk.

De International Vuurwerkshow in Cannes duurt minimaal een half uur en voor iedere show worden ca 200.000 bezoekers verwacht. Wilt u een show bezoeken, zorg dan dat u op tijd aanwezig bent op de stranden van Cannes. De lokale bevolking organiseert vaak met de familie om 19.00 een soort strand picknick, met kleed en klaptafel.

Het programma Vuurwerk Festival Cannes 2016

Donderdag 14 Juli 2016 – Aanvang 22:00

PYROTECNIA REYES (Mexico)

Thema: Le Mexique à travers sa musique

Donderdag 21 Juii 2016 – Aanvang 22:00

PYROEMOTIONS (Italie)

Thema: La vie est belle

Vrijdag 29 Juli 2016 – Aanvang 22:00

JOHO PYRO (Finland)

Thema: La conquête des mers agitées du Nord

Zondag 07 Augustus 2016 – Aanvang 22:00

ARTEVENTIA (France)

Thema: Abracadabra, la magie

Maandag 15 Augustus 2016 – Aanvang 22:00

HOWARD & SONS (Australie)

Thema: Symphonie Pyrophorique

Woensdag 24 Augustus 2016 – Aanvang 22:00

FLASH BARRANDOV (Tsjechië)

Thema: Droit au coeur

Zo ziet een opstelling van vuurpijlen er tegenwoordig minstens uit. Een heel verschil met de eerste vuurpijl in 1967.

door Arleen Atienza/30 april 2016/in Blog

Sinds vorige week ben ik in het bezit van een harpoen. Best een spannend ding, met 4 van die vlijmscherpe pijlen die je alleen onder water mag gebruiken om bijvoorbeeld een vis te vangen. Niet dat ik dat van plan ben. Maar ik heb de harpoen in een mooie sporttas voortaan wel standaard bij me als we gezellig een dagje strand gaan doen. Een moderne uitvoering van mijn PSU aan de Cote d’Azur. Ik sta eigenlijk ook liever in de branding met m’n meiden te beachballen, maar ja, we kunnen niet onze kop in het warme zand steken en wachten tot de wereld tot rust is gekomen. Het laatste alarmerende bericht dat we aan de Franse staat van beleg kunnen toevoegen is dat boze moslim jihadisten zichzelf nu gaan vermommen als bruin getinte zonnebrilverkopers. Voorzien van legale papieren willen deze stakkers op verschillende plaatsen aanslagen gaan plegen op de Spaanse, Italiaanse en Zuid Franse stranden.

Ik weet ook wel dat de kans miniem is dat we getuige zijn van een dergelijk drama, maar stel je voor dat je met je gezin op het strand ligt en zo’n malloot pakt een wapen. Of hij jammert ‘Alleeh Hakkenbar’ voordat hij aan het touwtje trekt en in meeuwenvoer oplost. Je kan wel proberen om je koude blikje bier tegen zijn hoofd te gooien; al is de kans groot dat dit leeg is. Wat dan te doen? Je parasol beschermt wel tegen UV stralen maar niet tegen kogels uit een Kalashnikov. Dan zou ik toch wel graag iets in handen willen hebben als verdediging. Vandaar de harpoen. Officieel is het verboden om de harpoen te gebruiken boven water, maar dat loopje met de wet neem ik graag op zo’n moment. Ondertussen hoop ik op een strandverbod voor alle strandverkopers. Lullig, maar het is nog sneuer als we achteraf zeggen ‘die hadden we niet zien aankomen’. Het blijft natuurlijk jammer dat we niet kunnen schrijven over het aanhoudende heerlijke weer. Of over de mogelijkheden voor een zomerbaantje aan de Franse kust anders dan dat van opblaasbare zonnebrilverkoper. We doen het toch, om de balans leuk te houden. Aanstaande woensdag kan uw kind terecht bij de Universiteit van Nice Sophia Antipolis. Ruim 2500 zomerbaantjes zijn er te vergeven. Voor Franse jongeren die op zoek zijn naar een baan voor het hele jaar worden er workshops gegeven om werk te vinden. Ik denk dat Engels spreken al een heel eind zou helpen. Meer info op http://www.ijca.fr

Wie bijvoorbeeld ook geen Engels spreekt in Frankrijk, is Mowgli, de hoofdpersoon uit Jungle Book. We willen graag met de hele familie naar de Version Originale van Jungle Book, maar helaas wordt de originele Disney versie nergens vertoond. Misschien dat daar verandering in komt nu de drukbezochte bioscoop ‘La Strada’ in Mouans Sartoux gaat beginnen met een uitbreiding. Er komen twee nieuwe zalen bij en dat vergroot de capaciteit van 527 naar 847 stoelen. Tijdens de verbouwing gaan de voorstellingen gewoon door.

Dat geldt ook voor Nice Airport. Mocht u hier aankomen of vrienden en familie ophalen van Terminal 1, hou de komende maanden dan rekening met chaotische toestanden op de weg. De Ligne 2 tramlijn komt er aan, voor een snelle directe verbinding vanaf de luchthaven naar de Nice binnenstad. De taximaffia zal ongetwijfeld nog wel een autobandje in de brand steken als protest, maar met de tram voor de deur en Uber op de telefoon zijn er eindelijk alternatieven om vanaf de luchthaven makkelijk en voordelig in Nice te komen.

Tot slot gaan we toch weer even onder water, zonder harpoen maar om te kijken of de nieuwe Visvangst App het doet. Vissen is als sport niet meer heel hip en alleen aan zee wordt er nog wat gevist, maar dat is echt om de lunch te vangen. Een verse dorade in aluminium folie smaakt gewoon lekkerder als u hem zelf heeft gevangen. Maar goed, om het vissen weer cool en toegankelijk te maken is er nu een fraaie App, voor IOS en Android. Dit initiatief van de Alpes Maritimes geeft op de smartphone aan wanneer u welke vissen waar het beste waar kunt vangen. Handig zo’n App! Nu nog een Jihadisten alert App installeren en we kunnen zorgeloos achterover leunen. Met één hand op de harpoen, dat wel.

door Arleen Atienza/24 april 2016/in Blog