We staan net op tijd in de bocht bij de supermarkt als de eerste tataratatiiiitaataaaa! sirenes de Tour de France reclame karavaan aankondigen. Voor de eerste keer in mijn leven sta ik aan de zijlijn van het circus op wielen dat drie weken lang honderden miljoenen mensen aan de buis kluistert. Ik heb waardering voor het grote marketing denken van Frankrijk om honderd jaar geleden een landelijke wielerwedstrijd als promotiestunt voor het land te starten. En het werkt; tussen kreunende fietsers door zie je de mooiste beelden van de natuur en dat maakt het leuk om naar te kijken. Het is al bankzittend op vakantie gaan terwijl anderen zwoegen. Maar goed, we staan nu in Cagnes aan de Côte d’Azur en mjn liefste die al heel wat Tour de France’s heeft meegemaakt weet dat je net na de bocht moet gaan staan; dan remmen de auto’s af en gooien ze de leukste kado’s zo in je hand. Samen met de jongste dochters staan we verwachtingsvol klaar om te worden overladen met een prijzenregen. Dat moment moet voor adverteerders wel de ultieme natte droom zijn; dat consumenten geduldig staan te wachten tot ze jouw lawaaierige reclameauto met applaus begroeten en dan als idioten duiken naar een achteloos weggeworpen sleutelhanger of nog erger, een gedrukte reclamefolder. Maar zo gaat het, werkelijk, vlak voor mijn ogen en iedereen vond het leuk. Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt waren de vele vrolijke politieagenten, die mogen in Frankrijk alleen op feestdagen lachen en de gekke voertuigen die niet zouden misstaan in de Hotse Knotse Kneuzen Rally; van rijdende zonnebrillen tot complete koekblikken en een reuzeworst, het kwam allemaal voorbij als tot metaal gevormde ultieme reclameboodschap op wielen. Nieuw was de sponsoring door een varkensworst met een opvallende naam; Cochonou; dat ziet er op papier heel aardig uit, maar als je het uitspreekt zeg je ‘wij varkens’, Misschien was dat wel de bedoeling; de worstjes waren in ieder geval populair. Nog meer leuks dat uit de lucht kwam vallen; een Micky Mouse Tour boekje, ijskast stickers, een zakje pennen, een koeien sleutelhanger, een regenponcho van een Luxemburgse bank en een nylon bolletjes pet van de Carrefour supermarkt. Toch werkt al die reclame niet helemaal zoals het moet; wij gaan straks niet naar de Carrefour maar gewoon lekker naar de Lidl. Hadden ze maar een kortingsactie aan dat petje moeten vastbinden.
