Een nieuw leven beginnen aan de Côte d’Azur, wie wil dat niet? Het strand voor de deur, de hele dag zon, heerlijk eten en prima sociale voorzieningen. Niet zo gek dus dat veel Nederlandse en Vlaamse stellen besluiten om hier hun leven verder op te bouwen. En dat levensgeluk gaat vaak gepaard met….gezinsuitbreiding!
Maar hoe bevalt het hier om te bevallen? Nederland staat bekend om zijn Oud Afrikaanse ‘Do it Yourself’ methode waarbij je als kersverse moeder een rol vuilniszakken van het kraambureau mee krijgt en een rolmaatje om zelf je ontsluiting te meten. En vergeet niet de zes dozen XXL maandverband tegen onverwachte bloedingen én de steunen voor onder het bed. De horror verhalen waarbij het zelf thuisbevallen uiteindelijk niet lukt en moeders in spé met het kinderhoofdje tussen de benen een taxi in moeten klunen om alsnog naar het ziekenhuis te gaan, kennen we helaas allemaal.
Gelukkig gaat het in Frankrijk totaal anders. In Frankrijk mag je niet eens thuis bevallen; aanstaande moeders worden streng gecontroleerd en ook na de bevalling goed verzorgd. Wie liever niet, koud na de worp en een kop slappe thee, meteen naar huis wil worden gestuurd is van harte welkom in Zuid Frankrijk!
Nynke Heemskerk deelt, als ervaren moeder van drie dochters, haar verhaal over zwanger zijn aan de Riviera.
Zwanger aan de Riviera
“Als je in Frankrijk woont en je bent zwanger, gaat het net allemaal even anders dan in Nederland. Ik woon nu 5 jaar in Frankrijk en ik heb een kindje gekregen in Amsterdam, 1 in Monaco en 1 in Frankrijk. In Monaco gaat het eigenlijk hetzelfde als in Frankrijk. In Nederland ga je, nadat door een huisarts is vastgesteld dat je zwanger bent, naar de verloskundige. De verloskundige begeleid jou tot en met je bevalling. In principe beval je in Nederland thuis, tenzij je aangeeft dat je in het ziekenhuis wil bevallen. En dan ga je pas naar het ziekenhuis als je al vol in je weeën zit. In paniek of je wel op tijd zal zijn spring je in de auto, met de verloskundige in je kielzog om de kleine spruit op de wereld te zetten.
Ik heb het ziekenhuis niet gehaald, omdat ik in 1 uur tijd volledige ontsluiting had. Jammer maar helaas, ik bleef op 1 hoog achter in Amsterdam. Samen met mijn verloskundige, en kraamhulp, dat dan gelukkig wel. En oh ja, ook met mijn man, die volledig ontredderd naast me zat. Het was ons eerste kindje, en we hadden (dus) ook geen idee. Onze kleine meid is gelukkig in volle gezondheid geboren, maar eerlijk gezegd heb ik nog wel eens slapeloze nachten gehad, onder andere daarover ;-)
Hoera, je bent zwanger in Zuid Frankrijk, maar wat nu?
In Frankrijk gaat het anders. Nadat jij (of je huisarts) heeft vastgesteld dat je zwanger bent, ga je meteen naar de gynaecoloog. Anders dan in Nederland begeleidt hij of zij je tot en met de bevalling. De bevalling wordt in Frankrijk geleidt door een team van verloskundigen (sages-femmes) en af en toe komt de gynaecoloog even kijken of alles goed gaat. En bevallen doe je in het ziekenhuis. Dat is het beleid in Frankrijk al van het begin van de 20e eeuw. Toen ik zwanger was van mijn 2e kindje, en ik vertelde hoe mijn zwangerschap was verlopen in NL, konden ze dat eigenlijk niet geloven. Barbaars vonden ze het. Ik moet zeggen, Frankrijk loopt op heel veel dingen achter, en soms waan ik me wel eens in een ontwikkelingsland, maar op het gebied van de gezondheidszorg zijn ze ijzersterk en nemen daarin ook geen risico’s.”
Echographie
“Tijdens mijn zwangerschap in NL keek ik altijd reikhalzend uit naar de echo. Hoe gaat het daar in mijn buik? Dat is elke weer spannend en heel bijzonder. In NL heb je recht op 3 echo’s, daarnaast kun je zelf nog tegen betaling extra echo’s inlassen, ofwel kiezen voor de zogenaamde pretecho. In Frankrijk heb je in principe ook (maar) recht op 3 echo’s, maar de praktijk is anders. De ervaring leert dat je eigenlijk bij elk bezoekje aan de gynaecoloog wel een echo krijgt. En als je bedenkt dat je hem of haar om de 3 a 4 weken ziet, dan kun je wel uitrekenen hoeveel echo’s dat zijn. In de maand voor mijn uitgerekende datum zag ik de gynaecoloog trouwens elke week. Naast die bezoekjes aan de gynaecoloog, kun je daarnaast ook nog naar een echoscopist gaan. Die doet dan daarnaast ook nog een uitgebreidere echo bij 12, 24 en bij 32 weken.
Ik was blij verrast met zoveel echo’s, want ik vond het heerlijk om elke maand weer ‘ zeker’ te weten dat alles goed ging in mijn buik. Daarnaast heb ik alle uitgebreide controles bij de gynaecoloog als zeer prettig ervaren. Elke maand was het weer een soort APK, en kon ik weer vol goede moed beginnen aan de volgende ‘ zwangerschapsmaand’. De enige teleurstelling was wel dat het enthousiasme in mijn directe omgeving wel achteruit ging na de 134e echo……”
Onderzoek
“In NL krijg je 1 keer (met jouw toestemming) een bloedonderzoek, voor de 13e week van je zwangerschap. In Frankrijk wordt in principe ook 1 keer in de beginfase bloed geprikt om verschillende ziekten op te sporen. Denk aan rode hond (rubeole) hepatitis (leverontsteking) maar ook toxoplasmose. Toxoplasma (toxoplasmose) is een parasiet die door uitwerpselen van katten kan worden overgebracht. Vaak heb je nooit gemerkt of je zo’n infectie gehad hebt , maar heb je er dus wel antistoffen voor. Vrouwen die geen antistoffen hebben, lopen het risico tijdens een zwangerschap besmet te raken. In Frankrijk wordt, bij de vrouw die geen antistoffen heeft, maandelijks bloed geprikt om te kijken of er toch geen infectie optreedt, die dan behandeld moet worden. Ik had dus geen antistoffen en moest elke week naar een laboratorium om bloed te prikken.Voor iemand zoals ik een regelrechte ramp, want ik val bij het zien van een naald al flauw.
Ook in Frankrijk krijg je de combinatie test, en kun je sinds kort ook kiezen als vervolg voor een NIPT test. Toen ik in 2014 zwanger was van ons 3e meisje bestond dat nog niet. Maar tegenwoordig kun je voor deze bloed screeningstest kiezen als uit de combinatie test een verhoogde kans komt, of je wil gewoon meer zekerheid. Voor dat laatste moet je uiteraard wel betalen, dit wordt niet vergoed.”
Ziekenhuis
“Als je in NL in het ziekenhuis bent bevallen, mag je zodra je hebt geplast weer naar huis. In de meeste gevallen is dat ongeveer direct na de geboorte. Ik ben thuis bevallen in NL, dus ik spreek niet uit eigen ervaring. Maar ik weet wel dat veel vriendinnen van mij best wat langer in deze veilige omgeving hadden willen blijven. Zeker als het je eerste kindje is.
In Frankrijk blijf je na de bevalling 4 dagen in het ziekenhuis. In deze dagen worden jij en je kindje heel goed gecontroleerd. Ook de hielprik krijgt je kindje dus in het ziekenhuis.
Jammer is wel, dat als je weer naar huis gaat, er helaas geen kraamhulp op je zit te wachten. Dat kennen ze in Frankrijk niet. Maar goed, je bent al een paar dagen goed verzorgd in het ziekenhuis, ik heb deze hulp dan ook niet gemist.
In het ziekenhuis krijg je een boekje voor jouw kindje (carnet de santé). Dit boekje gaat van de babytijd tot en met de puberteit. Altijd als je naar de dokter gaat ( in Frankrijk ga je de eerste jaren naar een pediatre, een soort kinder huisarts) neem je dit boekje mee. Hierin wordt gezondheid, alle vaccinaties etc. bijgehouden. Dit boekje is erg belangrijk in Frankrijk, en dien je te laten zien bij bijvoorbeeld de inschrijving van een school of bijvoorbeeld de creche.”
Geboorteregister
“Binnen 3 dagen na de bevalling mag de vader het kindje inschrijven bij het stadhuis (Mairie) in het geboorte register (declaration naissance) Mocht de vader er om welke reden dan ook niet bij zijn geweest, dan doet diegene aangifte die bij de bevalling aanwezig was. Mijn man heeft beide keren aangifte gedaan, zowel bij de Mairie in Monaco, als bij de Mairie in Nice. Daar kreeg hij een mooi geboorte bewijs ( acte de naissance) Dit ziet er prachtig uit, met allemaal stempels, handtekeningen, versiersels, want daar houden ze in Frankrijk van.”
Pijnbestrijding
“In Frankrijk doen ze niet zo moeilijk over een epiduraal (ruggenprik) Zij vinden de risico’s niet opwegen tegen de pijn die de vrouw moet leiden zonder pijnbestrijding. Halleluja! Ik wist inmiddels hoe het was om een kindje te krijgen zonder pijnbestrijding, dus was erg blij met deze (wat mij betreft) geweldige optie. Zodra ik een beetje pijn voelde, kwam er een anesthesist om de prik te zetten. Ik heb bij beide bevalling geen enkele pijn gehad, fantastisch! En geloof me, mijn band met die 2 meisje is net zo geweldig als met mijn eerste dochtertje, daar heb ik geen pijn voor hoeven lijden……Ik heb (mede door) een epiduraal een geweldige bevalling gehad.”
CAF
“Vergeet niet je zwangerschap aan te melden bij de CAF ( Caisse d’Allocactions Familiales). Je krijgt dan een boekje opgestuurd (carnet de grossesse) waarin het verloop van je zwangerschap wordt genoteerd. Ook is er plek om die vele echo’s in te plakken. Het wordt eigenlijk ook soort plakboek, en dus een leuke herinnering aan je zwangerschap. Maar belangrijker is dat je voor bepaalde vergoedingen/uitkeringen in aanmerking kunt komen. Dit heeft te maken met hoeveel je verdient, en ook hoe je bent verzekerd. In ieder geval krijg je wel vanaf het eerste jaar van je kindje een soort kinderbijslag van de CAF. Het is dus belangrijk dat ze van het bestaan van jouw kindje afweten. Check vooral hun website voor belangrijke informatie CAF.”
Tot slot
“Ik vind de gezondheidszorg in Frankrijk heel goed, hun motto is echt, ‘ better safe than sorry’. Dat betekent dus wel dat je vaak en veel wordt gecontroleerd tijdens de zwangerschap, veel vaker dan in NL. Maar ik vond dat erg fijn, dus ik kan iedereen van harte aanbevelen hier een kindje op de wereld te zetten!”
Nynke
Heb je ook een verhaal over je leven in Zuid Frankrijk, deel het met onze lezers. Mail je verhaal naar info@wonenaandecotedazur.nl
//